Bruno Pelletier: Le Temps Des Cathedrales

Ta historia ma miejsce
W pięknym Paryżu, w roku Bożym
Tysiąc czterysta osiemdziesiątym drugim
To historia o miłości i o pragnieniu

My anonimowi artyści
Od rzeźby lub od rymu
Spróbujemy to zapisać
Dla przyszłych pokoleń

Nastał czas katedr
Świat wszedł
W nowe tysiąclecie
Człowiek chciał wznieść się ku gwiazdom
Napisać swą historię
W szkle i kamieniu

Kamień po kamieniu, dzień po dniu
Wiek po wieku z miłością
Zobaczył wznoszące się wieże
Które wybudował własnymi rękoma

Poeci i trubadurzy
Śpiewali miłosne pieśni
Które obiecywały rodzajowi ludzkiemu
Lepsze jutro

Nastał czas katedr
Świat wszedł
W nowe tysiąclecie
Człowiek chciał wznieść się ku gwiazdom
Napisać swą historię
W szkle i kamieniu

Nastał czas katedr
Świat wszedł
W nowe tysiąclecie
Człowiek chciał wznieść się ku gwiazdom
Napisać swą historię
W szkle i kamieniu

Czas katedr przeminął
Tłum barbarzyńców
Stoi przed bramami miasta
Pozwólcie wejść tym poganom, wandalom
Koniec tego świata
Jest przewidziany na rok dwutysięczny
Jest przewidziany na rok dwutysięczny