Jeanne Moreau: Le Tourbillon

Na każdym jej palcu pierścionek tkwił,
A bransolet pęk przy nadgarstkach lśnił.
I śpiewała tak, że piękny jej głos
Wnet oczarował mnie.

Oczu jej opalowy blask
Pochłonął mnie, pochłonął mnie
owalny szkic jej bladych lic –
ten femme fatale fatalny czar {2x}

Poznaliśmy się, rozpoznaliśmy już,
Lecz zgubiliśmy się i zgubiliśmy znów,
Spotkaliśmy się, zawrzała w nas krew,
Lecz rozstaliśmy się.

Wnet nadszedł czas, gdy każde z nas
Wróciło w życia wir.
Spotkałem ją znów gdy aj, aj, aj
Przeminął już niejeden maj {2x}

Ktoś na banjo grał, gdy ujrzałem ją,
Jej uśmiechu czar, co zawładnął mną.
I wzburzył mą krew syreni ten śpiew
I twarzy cudna biel.

Pijąc, słuchałem aż po brzask,
Nie czułem, jak upływał czas.
Obudził mnie dopiero, cóż,
Dotyk gorących, słodkich ust {2x}

Poznaliśmy się, rozpoznaliśmy już
Lecz zgubiliśmy się i zgubiliśmy znów,
Spotkaliśmy się, zawrzała w nas krew,
Lecz rozstaliśmy się.

Wnet nadszedł czas, gdy każde z nas
wróciło w życia wir.
Spotkałem ją znów i aj, aj, aj
Naszym był ów miłosny raj {2x}

Skoro zetknął nas los,
Skoro połączył nas,
Po co gubić się wciąż,
Po co gubić się tak?

Skoro więc znamy się,
Nasza krew w żyłach wre,
Nie rozstawajmy się!

Mogliśmy tak we dwoje już
Rzucić się w życia wir
I kręcić w nim się aż po grób,
Teraz objęci wpół. {3x}