Melanie Martinez: Carousel

W kółko i w kółko jak koń na karuzeli
Jedziemy. Czy złapię miłość? Nie potrafię powiedzieć.
Wiem, że pogoń za tobą jest jak bajka,
Lecz czuję się, jabym była mocno przyklejona do tej karuzeli.

Podejdź, podejdź ty, podejdźcie wszyscy.
Musicie mieć tyle wzrostu,
Żeby na tym pojedźić, na karnawale.
Och, chodź, weź mnie za rękę
I pobiegnijmy przez świat zabawy,
Tak wysoko, za wysoko, na karnawale.

I to wszystko to zabawa i gry,
Dopóki ktoś się nie zakocha,
Lecz już kupiłeś bilet
I teraz nie ma odwrotu.

W kółko i w kółko jak koń na karuzeli
Jedziemy. Czy złapię miłość? Nie potrafię powiedzieć.
Wiem, że pogoń za tobą jest jak bajka,
Lecz czuję się, jabym była mocno przyklejona do tej karuzeli.

Ten koń jest zbyt powolny.
Zawsze jesteśmy blisko siebie,
Prawie, prawie...
Jesteśmy dziwadłami.
Jedziesz, właśnie wtedy, gdy jestem w pobliżu.
To tak, jakbyś znikał.
Gdzie mógłbyś pójść?
Panie Houdini, jesteś dziwadłem.

I to wszystko to zabawa i gry,
Dopóki ktoś się nie zakocha,
Lecz już kupiłeś bilet
I teraz nie ma odwrotu.

W kółko i w kółko jak koń na karuzeli
Jedziemy. Czy złapię miłość? Nie potrafię powiedzieć.
Wiem, że pogoń za tobą jest jak bajka,
Lecz czuję się, jabym była mocno przyklejona do tej karuzeli.

Dlaczego ukradłeś moje serce z waty cukrowej?
Wrzuciłeś je do tego przeklętego otworu na monety
I teraz utknęłam, utknęłam,
Jeżdżąc, jeżdżąc, jeżdżąc...

W kółko i w kółko jak koń na karuzeli
Jedziemy. Czy złapię miłość? Nie potrafię powiedzieć.
Wiem, że pogoń za tobą jest jak bajka,
Lecz czuję się, jabym była mocno przyklejona do tej karuzeli.