My Chemical Romance: The Foundations of Decay

Spójrz na człowieka, który stoi na wzgórzu
Marzy o wszystkich wygranych bitwach
Ale los zostawił swoje blizny na jego twarzy
Ze wszystkimi szkodami, które wyrządzili

I tak zmęczony wiekiem
Odwraca stronę
Niech ciało
Podda się grawitacji

Niech nasze ciała leżą
Podczas gdy nasze serca zostaną
Niech nasza krew, na marne
Poczuje zapomniany ból
Jeśli twoje przekonania były tylko przejściowa faza,
Niech twoje prochy nakarmią rzekę w porannych promieniach
I kiedy robactwo się zalęga,
Leżymy w fundamentach rozkładu

On był tam w dniu, w którym upadły wieże
I tak wędrował w dół drogi
I wszyscy budowaliśmy własne wieże
Tylko po to, by patrzeć, jak korzenie korodują

Ale jest już o wiele za późno
Jesteś w wyścigu
Więc będziemy naciskać,
I naciskać, aż nie będziesz mógł tego dłużej znieść

Niech nasze ciała leżą
Podczas gdy nasze serca zostaną
Niech nasza krew, na marne
Poczuje zapomniany ból
Jak gdyby własnoręcznie, jego dusza ulatuje,
Weź teraz jego ciało jako relikwię do kanonizacji
I tak oto on umrze jako święty
A ona zawsze będzie dziwką

(Ześwirujmy!)

Wbrew wierze (Antybohater)
Przeciw całemu życiu (jak gdyby musiało być czyste)
Przeciw zmianom (Wędrujemy przez ruiny)
Jesteśmy wolni (Poczucie winy jest twoje)

Musisz naprawić swoje serce
I musisz zbudować ołtarz tam, gdzie spoczywa
Kiedy burza przemija, a z nieba pada deszcz
Niech zaleje, niech zaleje, niech zmyje
I kiedy potykamy sie przez ostatnią krucjatę
Kiedy witasz swoje wyginięcie w porannych promieniach
I kiedy rój nas woła, kładziemy się w fundamentach

Tak, to mnie znacznie bardziej pociesza
Tak, to mnie znacznie bardziej pociesza
Leżeć w fundamentach rozkładu

Wstawaj, tchórzu!