O.S.T.R.: Polskie komedie

Dwadzieścia pięć lat minęło, ile w tym rozczarowańTo te bloki i ten świat, co jest dziś mnie wychowałOdwieczny sen o schodach, co prowadzą do rajuBy budzić się z nadzieją, że raj oddadzą nazajutrzpewnie podpalą od razu, byś się nim nie nacieszyłw ramach uczczenia rocznicy święta pasażerów, pieszyche-e-ej ziomek jak tu mieszkasz, wyczajchoć możesz mieć problem, jeśli nie znasz Misiaulica wolna od ręki Borewiczaczwartek dwudziesta, cały kraj te dźwięki słyszałto jakby było dzisiaj dla prawdziwych wieżowcówna Alternatywy postój, zatrybisz pozwólto wydarzeń rozwój, czyli hip-hop w słuchawkachjeden buch, drugi buch i znów hydro-zagadkaskutym gdzie tramwaj, całe życie na gapęa dla kanara - co mi zrobisz jak mnie złapieszbłogosławiony ten, co w sobie ma sjestębo wszystko to może się zdarzyć na rejsiei wiesz, że as nas uratować nie zechcejak ja znam te komedie, ich życie stało się piękne[x2]Jest jedna rzecz to proste pewniezrób hałas, jeśli kochasz polskie komedieDwadzieścia pięć lat ej, byś sprostał ryzykana helenie skończysz szybko jak kompakt w zmiennikachbomba i znika mój z załogą lolobo nie raz zabił nas brunet wieczorową porąplus 30 cali nie ma co to kolor ekstraplus sto decybeli, że sąsiedzi wychodzą z mieszkańlubisz dziwnych ludzi, to klauna se namalujmój sposób na relax to panna na wydaniumój świat na rozpoznaniu, leci panama z ekranugala na programu, ja na przeciw z batatemchciałbym tak tu na luzie, jako czterdziestolatekte na bluzie płacą za ten przywilej, że żyjęratę w euro, to nic śmiesznego, dzięki za przyjemnośćo, jest budka, zadzwonię, co jest grane (te rozmowy są kontrolowane)Choć zmienił się system istnieje to samoludzie razem z prawdą i kłamstwem sypiajążaden człowiek pająk nas uratować nie chcejak ja znam te komedie, ich życie stało się piękne