Saltus: Gniew czterech twarzy

Oznaka słabości bezcześci kurhany
Ojców i ich duchy spokoju spragnione
A ojcowie dawni z gontyn wypędzeni
Przy bądźcie z pomocą gdy nadejdzie dzień krwi
Ziemia Polska pradawna piasta rodem poczęta
Co zjednała nas braterstwem krwi
Schorowana tysiąc letnią zarazą
Oczekuje na swą porę oczyszczenia
Gdzie kupisz ty dume stały krucyfiksy sterczą podłe
A powietrze strute morem obcej wiary
Czasem z głębi ostępów ciche echo
Zwiastuje zmierzch milenium hańby
Sława Lechii !
Sława Sławi !
Sława Arii !
Śnie pogański śnie gdzie twe pradawne oblicze
Wskaż mi ścieżynę do źródła wody
Tej co mnie siła swą karmiła
W ciemnościach mnie prowadź i w blasku księżyca
Ku przodków moich krainie
Przybywaj! I walcz !
Walcz ! Zwyciężaj !
Młotem swych dziadów dziel i rządź
Oto gniew czterech twarzy przed nim pochyl głowę
Sława lechii !
Sława sławi !
Sława arii !
Ostrzu Peruna zajaśnij na niebie
Wróć stara wiaro na ziemię pradawną
Błyśnij potęga i chwałą swych dni
Ofiarnej krwi czas poczuć woń
Młotem swych dziadów dziel i rządź
Oto gniew czterech twarzy przed nim pochyl głowę
Twarze dumy pełne oczy wrzące żarem
Puklerze spękane krwią zmrożone topory
Przybywaj ! I walcz !
Walcz ! Zwyciężaj !
Choć srogie deszcze i gromy zesłano
Nie jest nam straszna bogów biesiada
I długi czas nas w bitwie nie było
Lecz powrócimy z podwójną siłą
W chaosie i wojnie zrodzeni synowie
Wytrwali w zbroi na polu chwały
Gdzie mgłą i rosą spowita kraina
Którąś na wieki Nawią nazwali