Taktowani Bitem: Dla Mateusza

Czemu los gotuje nam tak ciężkie chwile
Nie wiem jak do tego podejść i ciągle się mylę
Byłeś moim przyjacielem i z Tobą coś umarło we mnie
Bardzo mi Ciebie brak. Czemu tak wcześnie odszedłeś ?
Tragedia za tragedią ten świat spycha się wciąż w dół
Tak bardzo byśmy chcieli byś był tu z nami znów
Przyjaźń, ta więź połączyła nas na zawsze
Będę o Tobie pamiętał, nawet jeśli Cię już nie zobaczę.
Na pewno chciałbyś by los potoczył się inaczej
Ale to jest niemożliwe - musimy pogodzić się z tym faktem.
Żyć dalej wśród tych ciągłych tragedii
Będziemy mieć Cię w sercach, bo przyjaźni jesteśmy wierni.
Jedyna rzecz która mnie wciąż z Tobą wiąże
To pamięć, ciągłe przesiadywanie przy Twoim grobie.
Nie mogę zapomnieć ciągle mam Cię w myślach
Jak stałeś przede mną, a teraz stoi Twoja mogiła.
W niebo wpatrzony puszczam myśli w obieg
Pamięć o tych co byli, bo kruchy jest człowiek
Wczoraj świeczki na torcie, dziś znicze na grobie
Ja pytam `dlaczego?` - mija mnie odpowiedz.
Jak co dzień przed lustrem, wpatrzony w pustkę
A troska w źrenicach chodzi strapione dusze.
Słuchając Grechuty trzymam myśli w rękach
Śpieszmy się kochać życie, tak szybko ucieka
Tylko popatrz dziś jesteśmy razem
Od dziś po wieczność, i jej nieśmiertelność
Na tym obrazie malowanym w czerni
Śmiertelność na ziemi, a nad nią nieśmiertelni -
My, ludzie - kruche istoty, gdy
tak przeraźliwy staje się boski dotyk
Jak narkotyk, tęsknoty zastrzyk na dzień
Wieczny odpoczynek racz im dać Panie.
Los tak chciał, choć zadaję pytanie mu
Nie wiem jak nazwiesz szczęście: fart czy fuks?
Pochłonęła Cię ziemia, pamięć mogę oddać w wersach
Ziemia, którą w tym smutku miałem na rękach
Biała róza, która miała ukryć żal
Jesteś człowiekiem, który mocno utkwił w nas.
Wiatr zamilkł odtąd jak cichy zakładnik
Wraz z nami - my, pozorni życia władcy.
Śmierć okazała się nieuzasadnioną karą
Jeszcze dzień wcześniej prowadziliśmy śmieszny dialog.
Ty umarłeś, ja zamarłem na kilka dni
Po to, żeby Ci oddać pokłon dziś.
Świat idzie swoim tempem, ludzie zapomną, wiesz?
Wspomnienia są piękne, a śmierć- życia część.
Każdy z nas zaczął się bardzo silnie gnębić,
Wybacz ludziom pomyłki, wybacz im błędy.