The Moody Blues: Nights in white satin

Noce wśród białej satyny,
Nigdy się nie kończą.
Listy, które napisałem,
Nie mając zamiaru ich wysłać.
Piękno, którego zawsze było mi brak,
Z tych oczu, co widziałem wcześniej.
Co jest prawdą,
Nie jestem w stanie już stwierdzić.
Bo kocham cię,
Tak, kocham cię,
Och, jak bardzo cię kocham.
Przyglądam się ludziom,
Niektórzy idę ręka w rękę.
Przez co przechodzę,
Nie są w stanie pojąć.
Niektórzy próbują mi wytłumaczyć
Rzeczy, przed którymi nie mogą się obronić.
Tym czym zawsze chciałaś być,
Zostaniesz na końcu.
I kocham cię,
Tak, kocham cię,
Och, jak bardzo cię kocham.
Och, jak bardzo cię kocham.
Noce wśród białej satyny,
Nigdy się nie kończą.
Listy, które napisałem,
Nie mając zamiaru ich wysłać.
Piękno, którego zawsze było mi brak,
Z tych oczu, co widziałem wcześniej.
Co jest prawdą,
Nie jestem w stanie już stwierdzić.
Bo kocham cię,
Tak, kocham cię,
Och, jak bardzo cię kocham.
Och, jak bardzo cię kocham.
Bo kocham cię,
Tak, kocham cię,
Och, jak bardzo cię kocham.
Och, jak bardzo cię kocham.