Agnieszka Osiecka: Kochankowie z ulicy kamiennej

Oczy mają niebieskie i szare,
dwuzłotówki w kieszeniach na kino,
jedzą chleb i piją piwo,
marzną im ręce zimą.
Zakochani z ulicy Kamiennej
nie dają pierścionków ani kwiatów.
Zakochani z ulicy Kamiennej
nie znają Szekspira.
Zakochani z ulicy Kamiennej.

Wieczorami siedzą na schodach i w bramach,
ich zniszczone ręce dotykają się,
czasem tak siedzą do rana,
ich stare ubrania są pogniecione.
Zakochani z ulicy Kamiennej
jeżdżą tramwajem.
Zakochani z ulicy Kamiennej
boją się policji i ochroniarzy.
Zakochani z ulicy Kamiennej.

Pewnego dnia biorą pochodnie,
ruszają w pochód, brzydcy i głodni.
„Chcemy Romea!” – krzyczą dziewczyny,
„Nie wrócimy już na Kamienną!”
„Chcemy Julii!” – krzyczą chłopcy,
„Dajcie nam Julię, wy złoczyńcy!”
Idą i hałasują,
idą i krzyczą,
miłość jak stary koc płynie ulicą...
...Potem znów cisza,
potem znów ciemność,
a oni wracają na Kamienną.