Bas Tajpan: 40.000 lat

40 000 lat w babilońskiej niewoliNie ma we mnie wspomnienia które nie boli!Wychodzę stąd, nie zostanę ani chwili dłużej!Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.Kobiety Babilonu nie mają duszy, ni sercaTu każdy polityk to narodowy mordercaCo mi dał Babilon? Cierpienie i nienawiść!Zamiast miłości poznałem zazdrość i zawiśćNauczyłem się tego, że mam siebie nienawidzićNauczył mnie tego, że siebie mam się wstydzićPo co mam tu zostać? Ile jeszcze mam czekać?Wychodzę stąd! Nie będę dłużej z tym zwlekać!40 000 lat w babilońskiej niewoliNie ma we mnie wspomnienia które nie boli!Wychodzę stąd, nie zostanę ani chwili dłużej!Popłynę do domu przez sztormy i burze.Tu władcy niewolników pchają na rzeź swoje armieLudzie zachowują się jak wygłodniałe harpieTu miłość to cierpienie, to jak to ma wyglądaćNikt nic nie daje, za to każdy chce żądać!Więcej, więcej coraz więcej chce miećZamiast uśmiechu w ręku okrwawiony mieczNegatywna wibracja, ciężka jak burzowa chmuraSzare serca, szarych ludzi w szarych chmurach!40 000 lat w babilońskiej niewoliNie ma we mnie wspomnienia które nie boli!Wychodzę stąd, nie zostanę ani chwili dłużej!Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.Jah moją lampą-ja płynę za jej światłemBabilon to wampir - jego intencje odgadłem!Do Syjonu idę! Zabrany czarną gwiazdąDroga jest prosta - ja prosto idę nią!Nie cofam się już, ja nie patrzę za siebieNie idę do nieba, bo ja już jestem w niebie!Książę Immanuel-pasterzem do SyjonuBosy, ale dumny wychodzę z Babilonu!40 000 lat w babilońskiej niewoliNie ma we mnie wspomnienia które nie boli!Wychodzę stąd, nie zostanę ani chwili dłużej!Popłynę moją łodzią przez sztormy i burze.40 000 lat w babilońskiej niewoliNie ma we mnie wspomnienia które nie boli!Wychodzę stąd, nie zostanę ani chwili dłużej!Popłynę do domu przez sztormy i burze.