Behemoth: Ov My Herculean Exile

Zaślepiony pustelnik w zapomnieniu, zhańbiony
Jak Odyseusz zagubiony w nieskończonej domenie Posejdona
W królestwie pozbawionym pociechy, wędruję
Ale te smutki są moje i tylko moje
Krnąbrny jak samotny pies zwodzony na manowce
Charcząc, dźwigam torturujący ciężar Atlasa
Zgubiłem się w jednej chwili, a chwila ginie we mnie...
Ale zniosę nowe życie w mojej agonii

Z otwartą na oścież duszą
Z ciałem w bezkresnych szczelinach
krwawiłem dla ciebie
Teraz krwawisz dla mnie

Nie posiadam waleczności potężnych bardów i poetów
Pustka ambicji ewangelizacji (ewangelizacji)
A jednak w moim bluźnierstwie jest poezja do uwolnienia
Więc śpiewajcie o brudnych dziwkach, bluźnierczych i tak złośliwych

Z otwartą na oścież duszą
Z ciałem w bezkresnych szczelinach
szlochałem dla ciebie
Teraz ty szlochasz dla mnie

Z głęboko spalonymi sercami
Rany szlochające krwią
spaliłem się dla ciebie
Teraz spłoń na zewnątrz i wewnątrz

Nastaw ku mnie swoje ucho!
I zważ na moją modlitwę
Pochyl swoje wszystkowidzące oko!
I posłuchaj mojego wezwania
Tego okrzyku wojennego nigdy nie można było uciszyć
Ale nie szlochaj więcej, mój bracie!
Twoja herkulesowa praca będzie trwać na wieki
(Na zawsze)

Będzie trwać wiecznie
(Na zawsze)