Calogero: Prendre racine

To nie jest daleko od miasta
To nie jest większe od spokojnego serca
To nasze korzenie

Zostały na zawsze daleko
Tam gdzie można zobaczyc bezkresne morze
I przyszłośc
I przyszłość

Zechcieć na zawsze skryć przed innymi swe słabości
Mieć ochotę by ktoś inny sobie poszedł
Bać się powrotu
Bać się przyszłości

Możemy się wzajemnie kochac, odkochiwać
Jest się podobnym tylko do tego co się robi
Możemy śnić, budzić się
Jest się podobnym do tego kim się jest

Dokądkolwiek nie pójdziesz ze mną
I gdziekolwiek pójdziemy będzie nas troje
Tęsknota i my

Wszystkie słońca miesiąca sierpnia
Tęsknota za tym, co było, kim się było
Nieobecnośc wszystkiego
Nieobecność nas samych

Zechcieć na zawsze skryć przed innymi swe słabości
Mieć ochotę by ktoś inny sobie poszedł
Bać się powrotu
Bać się przyszłości

Możemy się wzajemnie kochac, odkochiwać
Jest się podobnym tylko do tego co się robi
Możemy śnić, budzić się
Jest się podobnym do tego kim się jest

Możemy się wzajemnie kochac, odkochiwać
Jest się podobnym tylko do tego co się robi

Na próżno wsiadamy w pociągi
To zawsze będzie po to, żeby móc wreszcie
Osiągnąc cel
Zapuścić korzenie