DXB: Zabierz mnie (feat. INA)

Zabierz mnie stąd gdzie powietrze nie pachnie
Niepewnością jutra tuż przed 12
Sen nie przypomina mi o tym ze nie śpię
Tylko spokojem otula abym zasnął

Melancholia, trzymany w ryzach jestem jak niewolnik
To nie Waterloo, to Guantanamo odbiera mi dech jak watrepooling
Zabierz mnie stad tam gdzie egzystencją nie rządzi przypadek
Jesteśmy wolni od niedoskonałości
Genetycznych wad, kroplówek, strzykawek
Niezbadane sa wyroki boskie
Boje się matematyki, prawdopodobieństwa
Dla niej jedna niewiadoma to nie problem
Dal nas jedna niewiadoma to jest być albo nie być
Wierzyć lub pustym wzrokiem zerkać w dół
Polepieni z kwantów jesteśmy na chwile tu martwi i żywi
Pół na pół
Boje się czasem własnego cienia
Choć idzie prosto dumny wiem ze to poza
Dusi mnie zapach choroby
Śmierci
Już sam nie wiem czy to stres
Czy neuroza
Zabierz mnie tam gdzie będę bezpieczny
Nie będę musiał walczyć co dnia
Tzw dobro powraca do ciebie
Nie pochłonie mnie hipochondria
Walczą ze sobą euforia i cicha depresja
Energia w odmiennych stanach
Synergia dwubiegunowych bytów
Ludzi niestabilnych, tak naiwnych w planach
Niezbadane są wyroki boskie
Mimo ze opisujemy atomy i kwarki
Jedno wiemy tu na pewno, jesteśmy żywi a będziemy martwi

Zabierz sąd ,mnie na chwilę
Zabierz w tą, lecz nie na siłę
Budząc się spadam z tobą tu
Spadam w dół, spadam w dół
Zabierz sąd ,mnie na chwilę
Zabierz w tą, lecz nie na siłę
Chce oddychać płucami
A oddycham tylko siła woli

Podświadomie omijam prawdy
Dryfuje, ocena lewituje ponad tym
I niczym jest ból to stan hibernacji
Tylko dystonia i bezdech go strawi
Aluzja jak klatki
I zwolnione tempo
Nadmierna wrażliwość
Staje przede mną
Sam już nie wiem co się dzieje wewnątrz
Parosmia zmienia prawo na lewo
Odwraca bieguny gdy znajduje pokój
Cisza, lecz to tylko sobowtór
Cisza której brakuje wokół
Migracja od pragnień do stały zawodów
Co jest czym ja nie ma pojęcia
Oddaje się temu
nie mam wpływu
Czy zakończy się tylko w częściach
A może w całości odstąpi od przygód
I tak pędzę w tym rytmie niezmiennym
Pijany od wzlotów tych beznadziejnych
Spotykam ludzi, snują historie
Chciałbym im pomóc, dlaczego nie mogę?
Wyciągam rękę ty stoisz daleko
Odrealnienie, jednak czuje obecność
Coraz bliżej, wyrwę cię z tego
To tylko złudzenie bo wciąż za daleko
Szeregi faz Targają emocje
Budzą zaspane układy nerwowe
Cofają czas niejednokrotnie
Wspomniałem o tym o czym chciałem zapomnieć
Symboliczne obrazy i gesty
Monofoniczne przekazy odeszły
Czy to jawa czy ciąg męczących snów
Zabierz mnie stąd
Bo budzę się spadając w dół