Grażyna z Bajeru: Francja-(nie)elegancja

Niech gadają w salonach o tych ich paryskich snach,
O winie, serach, croissantach i o drodze do gwiazd.
Widziałam to na własne oczy, ten blichtr, te ich miny,
W tych galeriach sztuki, gdzie uśmiechy są jak z cyny.
Wcisnęli mnie w gorset, w te ich jedwabne suknie,
Mówili, że to klasa, że to "szczyty", że to super,
Ale ja czułam tylko duszność, ten sztuczny, zimny blask,
Wolę brudny beton, wolę osiedla szał, a nie tamten plac.
​
Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wróciłam na osiedle, to moja jest definicja.
Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wolę moje bloki, wolę w dresie iść na wagary, bez udawania.
​
Mówili o modzie, o jakichś trendach z wybiegów,
A ja myślałam tylko o zapachu podwórek, o chlebach.
O tych starych ławkach, o murach pokrytych farbą,
Gdzie każdy ma swoją historię, swoją własną, mocną kartę.
Ich luksus jest pusty, to złoto z plastiku,
A ja mam w sercu skarb, a nie fałsz na liczniku.
Wróciłam, by żyć, by oddychać pełną piersią,
I mam w dupie ich świat, ich całą pretensję.

​Nie kupisz mnie za markę, nie kupisz za styl,
Bo ja mam swoją godność, swój osiedlowy tył.
Ich "haute couture" to dla mnie śmieszny żart,
Wolę moje dresy, wolę grać w otwarte karty.
Nie ma dla mnie powrotu, to jest koniec drogi,
Wybrałam mój świat, a wy jesteście wrogami.

​Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wróciłam na osiedle, to moja jest definicja.
Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wolę moje bloki, wolę w dresie iść na wagary, bez udawania.

​Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wróciłam na osiedle, to moja jest definicja.
Francja, Francja, Francja – (nie)elegancja,
Wolę moje bloki, wolę w dresie iść na wagary, bez udawania.