GrubSon: JEDNA Z PLANET (feat. Marcelina)

Nigdy nie mów nigdy, że nie mamy rakiety
By odbić się, dolecieć do jakiejkolwiek planety
Cel wysoko jak Sudety, nie widzimy mety
By pokonać te zakręty, złapmy miłość za chabety
Porzućmy sztylety, wszystko i tak płonie w nas
Gdy miłość jak balety, niestety otacza ciemny las
Kręcą to odwety, zbudujemy własny szałas
Wsiądźmy do rakiety, by zostawić w dali ten hałas
Życie to woda, ona może być łatwa
Gdy w nas jest miłość, a miłość to tratwa
Próżnia jest martwa, gdy samemu oddycham
Nie chcę tego, zdycham, coś mnie z wody wypycha
Wszystko jednak staje się proste
Kiedy ja z tobą łączymy się mostem
To jak w Hamlecie, byt z niebytem się plecie
My żyjemy, póki tu razem jesteśmy na planecie