Marco Bocchino: Nel tuo casetto (W Twojej szufladzie)

Widzisz jeszcze skarb utopiony w błękit jej oczy Przeminął czas od chwili twoich pierwszych wspomnień Mówić, robić i całować... już nie wrócą, zapytasz się Czy ból który odczuwasz jest twoją fantazją, czy resztką poezji Noc która się nigdy nie kończy W twojej szufladzie znajdziesz Te zaginione zdjęcia, gdzieś tam zamknięte, które żyją Emocje opadłe które wstają, nigdy cię nie zdradzą Zakazane słowa, których już się nie używa, napisz je znów Mówić, robić i całować..., tylko wtedy gdy chcesz, tylko ty i zawsze ty Noc która się nigdy nie kończy Może dać ci to, co chcesz I nie ma nic co nie możesz mieć z powrotem, od wspomnień twych Jeśli masz przyjaciela który pomoże ci je bronić, daj mu je jeśli chcesz I cały czas, kiedy próbowałeś się otrząsnąć z jej/jego błędów Teraz zamknij to i naucz się bronić, może ci się uda Już niedługo zachód słońca, ale sami możemy się uśmiechać Jeśli nie boisz się już życia w połowie, powiedz mi ile to potrwa Dla godziny miłości wiesz co bym zrobił, i nagle Jeśli potrzebujesz sennego marzenia, które wskaże ci drogę, wróć szybko do swego domu Noc która się nigdy nie kończy Może dać ci to, co chcesz I nie ma nic co nie możesz mieć z powrotem, od wspomnień twych Jeśli masz przyjaciela który pomoże ci je bronić, daj mu je jeśli chcesz I cały czas, kiedy próbowałeś się otrząsnąć z jej/jego błędów Teraz zamknij to i naucz się bronić, nie poddaj się, nigdy