MICHAEL PATRICK KELLY: Knocking On Heaven’s Door

Mamo weź ode mnie tę odznakę
nie mogę go już używać
Robi się ciemno zbyt ciemno by widzieć
Czuję się tak, jakbym pukał do bram nieba

Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba

Mama włożyła moje pistolety w ziemię
Nie mogę ich już zastrzelić
Ta zimna czarna chmura schodzi w dół
Czuję się tak, jakbym pukał do bram nieba

Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba
Puk-puk-pukając do drzwi Nieba

„PO PROSTU LEPIEJ ZACZNIJ WĄCHAĆ SWÓJ WŁASNY
OGRANICZENIE RANGI JACK 'BO TO TYLKO
JESTEŚ PRZECIWKO SWOJEMU OBSZAROWANEMU LIBIDO, BANK
I ZAKŁADANKA, NA ZAWSZE CZŁOWIEK I TO
NIE BYŁOBY SZCZĘŚCIE, JEŚLI MOŻESZ WYJŚĆ
ŻYCIE ŻYWE"

Puk-puk-pukając do drzwi Nieba