Michelle Gurevich: Blue Eyes Unchanged

Naprzeciwko mnie, w autobusie, dziś po południu
Dziewięćdziesięcioletnia dziewczyna, błękitne oczy
Spoglądające z ciała zmienionego zbyt wcześnie
Dostrzegłam dziewczynę tak uroczą w młodości

Jej kapelusz świadczy o dobrym guście
A teraz wysiadanie z autobusu jest udręką losu
Pójdzie powoli do siebie
Do mieszkania gdzie nikt na nią nie czeka

Błękitne oczy niezmienione
Ciało się zestarzało
Błękitne oczy, moi ostatni świadkowie
Błękitne oczy niezmienione
Ciało się zestarzało
Błękitne oczy powiedzcie, kim pragnęłyście zostać
kiedy dorośniecie

Błękitne oczy kiedyś odbijające się w spojrzeniu matki
Latem, gdy jako dziecko nad jeziorem
Błękitne oczy widziały pierwsze miłosne uniesienia
Ten chłopak z końca ulicy
Chciałabym wiedzieć czy on jeszcze żyje

Młode dziewczyny śmiejące się przechodząc przez droge
Starzy nikogo nie obchodzą
Ale wiemy, że sprawiedliwości stanie się zadość
W końcu na każdego przyjdzie kolej

Błękitne oczy wciąż takie same
Ciało się zestarzało
Błękitne oczy, moi ostatni świadkowie
Błękitne oczy niezmienione
Sędziwe ciało
Błękitne oczy powiedzcie, kim chciałyście zostać
Kiedy dorośniecie