Milczenie Owiec: W

Błądzą po mym ciele węże małych spraw kąsające w twarzWiją się ponętnie w narkotycznym śnie, zabierają blaskSpycham je ozięble w monotonność chwil, zmywam z siebie jadStaram się oddychać, widzieć, mówić, czuć by nie zaćmić prawdPrzeklinasz noc i zapadasz w chory senDokarmiasz lęk, który budzi blady dzieńBłądzą w mojej głowie węże małych spraw, trując trzeźwą jaźńWiją się ponętnie w narkotycznym śnie, zabierają blaskGdy deszcz prawdy spadnie pełnią barw topiąc swój żalNie będę się kryła w gąszczu kłamstw, zmyję swój strachDreszczDo mych okien znów zapukał deszczZ wszystkich kątów pełzną smutne myśliNa ścianach tańczy cieńMoje ciało opatulił dreszczWicher kradnie drzewom resztki liściTo znak, najlepszy czas na sen! Długi sen...Do mych okien znów zapukał deszczWspomnień, które kłują bezlitośnieZadają cichy ciosMoje ciało opatulił dreszczChoćbym chciała krzyknąć tak donośnieMój lęk pożera mi głosZamknę się w sobieZgaszę cały swój ból i nabiorę siłNowych sił by walczyćZłe myśli roznieść w pyłZamknę się w sobieZgaszę cały swój ból i odrodzę sięRuszę znów do walkiO nadziei garść(Dobrej myśli strzępO nadziei garść)Jej cichy szept ocali mnie(Sen! Długi sen...)Dlaczego słońce ma mdły kolor złaI w ustach wciąż ten gorzki smakOczy spowiła mi znów gęsta mgłaW płucach powietrza brak