Młody: Ludzie na miarę

Posiadam cechy mego protoplasty Większy samarnik, nadwaga tłuszczu i żywej tkanki Budowa fraszki, swój bagaż biorę na chude barki Wbijam się w głowę jak zadra, użyj swej wyobraźni Są pozamykani w akwariach Gdzie minął czas, juwenalia – zamknięta brama, jej alias Po studiach tyra na zmiany, zdarte kolana i zdrada Nie widzi Bóg ani Allah, trzyma rodzinę i kwadrat Wybuchowa mieszanka tworzy tu patologię Proste kły na froncie, studiował jak on stomatologię Ojciec pompował w niego własne ambicje i forsę Nie ma rodzinnych zdjęć, aparat leży gdzieś w kącie Może jestem zimnym chamem, zimnym od potu Kto bez winy, pierwszy rzuci kamień w centrum dramatu Życie – fundament to potrzeba wynalazku Przekraczamy wciąż granice, chcąc poprawić sobie nastrój

Tworzymy ludzi na miarę Gdzie milczy stary testament i milczy nowy testament Tworzymy ludzi na miarę Wciąż działa stary zegarek, chociaż musimy iść dalej [x2]

Wielkie umysły grzebią w genomach zarodków Czy to dalej ewolucja jest, czy zabawa w Boga Eliminując słabe punkty od przodków Choć to jest jutra pieśń, to i tak nie nasza droga Świadomość błędu wpływa na nasze wybory Siła postępu czyni z nas upośledzonych Kiedy plany nam nie wyjdą, pchamy je w dzieci To choroby pierwszy syndrom, której nie da się wyleczyć Chcę popełniać błędy Od porażek do bolesnych lekcji, po status zwycięzcy Wciąż popełniam błędy Nie wymażę tego, wierz mi, nie nauczył mnie podręcznik Jak myśleć, mama i tata przekazali iskrę Błyśnie na końcu świata wśród miliardów istnień Gdzie natura nie ma brata, pęknie wieża ciśnień Chcemy zapomnieć o swych wadach, mając bliznę

Tworzymy ludzi na miarę Gdzie milczy stary testament i milczy nowy testament Tworzymy ludzi na miarę Wciąż działa stary zegarek, chociaż musimy iść dalej [x2]