Марк Бернес: Журавли

Czasami myślę sobie, że żołnierze,
Co z krwawych pól nie powrócili już,
Nie w naszej ziemi pochowani leżą -
Zmienili się w żurawi białych klucz.

Do naszych dni od tej odległej pory
Wciąż płynie z góry klangor ich od lat
Czyż nie dlatego, pełni smutku i pokory
Milcząc, patrzymy w niebo na ich ślad?

Po niebie leci wolno klin zmęczony,
W wieczorną mgłę zagłębia się i mrok...
A w szyku tym jest odstęp zostawiony -
Być może na mnie czeka miejsce to?

Nadejdzie dzień, gdy z białym kluczem zniknę,
Popłynę w tej błękitnoszarej mgle,
I spod obłoków niczym ptak do was zakrzyknę,
Do wszystkich, którzy pamiętają mnie.