Pink Floyd: Wearing The Inside Out

Od rana do nocy pozostaje poza zasięgiem wzroku
Nie rozpoznałem, że stałem się
Nie więcej niż żywy, ledwie bym przeżył
Jednym słowem... najechany

Nie słysząc dzwięku
Z moich ust
Spędziłem za długo
Wnętrzem na zewnątrz
Moja skóra jest chłodna
Na ludzki dotyk
To krwiawiące serce
Ledwie bijące

Wymamrotałem ślubowanie milczenia a teraz
Nawet nie słyszę, kiedy głośno myślę
Ugaszony przez światło, włączam noc
Nosząc jego ciemność pustym uśmiechem

Wkradam się spowrotem do życia
Mój układ nerwowy jest w opłakanym stanie
Ubieram się na lewą stronę

Popatrz na niego teraz
Jest jakoś bledszy
Ale zbliża się
Zaczyna się dusić
Mineło już wiele czasu odkąd przemówił
Cóż, może mieć słowa prosto z moich ust

Z tymi słowami mogę zauważyć
Jasność przez chmury które mnie przykryły
Dam mu czas, a później wypowie moje imię
Teraz możemy usłyszeć się znów nawzajem

Mam nadzieję
Na dzień
W którym wszytskie chmury
Zostaną zdmuchnięte
Jestem teraz z tobą
Mogę wymówić twoje imię
Teraz możemy usłyszeć
Znów siebie nawzajem