Stępniak - Teksciory.pl

Chor - Barbara Stępniak-Wilk

"Chociaż na maszcie chorągiewka przeciwny kurs wskazuje nam to nasza łódź beztrosko lekka do brzegu gna snu zaznać po zbyt długiej wachcie i ciszę śnić bez szumu fal i trochę żeby przestać bać się podwodnych"

C - Barbara Stępniak-Wilk

"Już zapisane u mnie miał kto inny tańce na ten bal W karnecie brakło pustych stron - był on... a z resztą mniejsza kto Bo nagle proszą nas do kotyliona - kwiat wybrałeś spośród tylu barw a ten do pary"

Czarna Owieczka - Barbara Stępniak-Wilk

"Choć nad miasteczkiem pszczółki słoneczne oraz woń bzu bałamutna a miasto mleczkiem i miodkiem grzecznie płynie nie wiedząc o smutkach Chociaż by można o tym lecz zdrożna myśl śmiało mknie na manowce I"

Dyrygentka - Barbara Stępniak-Wilk

"Czyta kropki. Czyta kreski. Czasem zdarza jej podpisać się krzyżykiem. Jeden błąd, a cię przekreśli ruchem ręki. Nigdy się nie splami krzykiem. Zawsze wyżej. Zawsze ponad. Swoim losem niebywale wciąż przejęta. Zbyt"

Dzikie bestie - Barbara Stępniak-Wilk

"Ten strzeli sobie w łeb tamtego znajdą w bramie tego zaleje nagła krew niewielu z nas zostanie by opłakiwać marny świat że ani nic się nie polepszył pomimo tych tysięcy lat wysokopłatnych lekcji Pożrą"

Futerko - Barbara Stępniak-Wilk

"Późnej refleksji przyszła pora, że skoro rzekło się adieu, trzeba wyruszyć było wczoraj lub wcześniej o godzinę, dwie Niby niewinnie tak i biało srebrzyście jak u nieba bram tylko że pociąg mi zawiało i"

Jak - Barbara Stępniak-Wilk

"Jaką ci obiecać, jaką ci obiecać miłość Tyle już miłości w życiu nam się przydarzyło Jaki będzie tej świt i zmierzch Będą nas goniły moje wiosny, twoje zimy Czy tę miłość całą wykochamy? Czy zdążymy Może"

O obrotach sfer niebieskich - Barbara Stępniak-Wilk

"Kocham, więc ciało oddaję bez trwogi na poniewierkę przeciągów i tłoku, na urok - słabych kaw i bólu głowy, barowych dań i hoteli z doskoku. Czeszę się rzadko, maluję w pośpiechu - nazbyt pobieżnie, dla"

Pie - Barbara Stępniak-Wilk

"Ptaku nasz w swym zakochany wietrze Nie dziw się ciszy co drąży przestrzeń Umilkł już złowrogi gromów koncert Wielki czas powrotu nastał nam Śmiało leć, z zieloną wróć gałązką Nadzieją, że jest gdzieś"

Pod s - Barbara Stępniak-Wilk

"Pod słońce, pod słońce cię widzę wcale nie inaczej spod zmrużonych powiek przyglądam się tobie i nic ci nie zdradzą me oczy przed słońcem w obronie jak we śnie stulone bo patrzeć nie łatwo tak w świetle"

Pod tym niebem - Barbara Stępniak-Wilk

"Pod tym niebem niewysokim Pod tym niebem Pod tym niebem niewysokim gdzie nie mieszczą się obłoki można całkiem, dajesz słowo, być szczęśliwym Chwil bezchmurnych nastrój błogi a gdy przylgnąć do podłogi do"

Ponad ziemi - Barbara Stępniak-Wilk

"Kiedy nam zgłosi kontrola lotów że nasz powietrzny korytarz gotów i lotnisko to docelowe też gotowe Wtedy nas skrzydła białe uniosą i ulecimy goło i boso niewidzialny blask wokół siejąc ponad ziemią Czy"

Poszli - Barbara Stępniak-Wilk

"Poszli co lepsi przypatrzeć się wojnie z siebie tym gorszym uczynić jałmużnę Wianki do morza spłynęły dostojnie Panny z pokorą przyjęły złą wróżbę >Poszli jak zwykle zbyt ładni zbyt młodzi wielkiej idei"

Po - Barbara Stępniak-Wilk

"Gdy nas wyprzedzą wreszcie wszyscy już ci silni i ci, którzy resztką tchu Gdy minie nas ostatni spóźniony i do biegu nas nie będzie poganiać nikt, wtedy staniemy sami pośród cisz w milczącym zapatrzeniu"

Jeszcze si - Barbara Stępniak-Wilk

"Sobie nie przeznaczeni wiemy - bośmy rozumni... Mówisz, że w innej przestrzeni może w tej czy w innej unii może za granicą jakąś albo na jakiejś rubieży Najgorzej to tak źle zacząć a potem żyć jakby nie"

Kantyczka przydro - Barbara Stępniak-Wilk

"Tak niewiele ma zardzewiały dach ciszy boski śpiew czasem ptasią pieśń zimą śniegu puch wiosną zapach bzu Uśmiechnięta, jak żywa, Matka Boska w pokrzywach bez korony i bez berła w nieśmiertelnych rosy"

Kiedy umiera Anio - Barbara Stępniak-Wilk

"Kiedy umiera anioł Świec nie zapalają Całunu nie szykują Pieśni nie śpiewają Słońce co chwila dalsze Zachodzi przed wschodem Pustkę oświetla czernią I ogrzewa lodem Mrok wspina się powoli Po kościelnych"

Od siebie do siebie - Barbara Stępniak-Wilk

"Po balu u krewnych za miastem z ich śmieci wracamy na własne za rękę ty mnie, a ja ciebie do domu czy nieba - już nie wiem. Udały się ciasta i dzieci tym krewnym i śnieg z nieba leci tak kocham, że trudno"

Po schodach - Barbara Stępniak-Wilk

"Po schodach pniemy się skrzypiących i z roku na rok bardziej krętych może i cel by jakiś widniał na końcu gdyby nie zakręty co parę pięter garderoba nowe guziki i pętelki buty przydatne dość na schodach i"

Pracownia - Barbara Stępniak-Wilk

"Fortepian tam po nic. Malują, nie tańczą. Gadają, maczają pędzle w farbach. Nad zgniłą rozwodzą się pomarańczą, by cuda tworzyć w męczarniach. A jednak fortepian. Aż rwie się firanka. Niech weźmie ją który"

Wyniki wyszukiwania: Stępniak

Wykonawcy (2)

Teksty piosenek (52)

Ostatnio wyszukiwane

Wykonawcy