Taylor Swift: Mary's song

Powiedziała... Miałam siedem lat, a ty dziewięć
Patrzyłam na ciebie jak na gwiazdy świecące
Na niebie, takie śliczne światełka
I nasi tatusiowie przywykli żartować sobie z naszej dwójki
że dorośniemy i zakochamy się w sobie, a nasze mamy się uśmiechały
I przewracały oczami, mówiąc "O mój, mój, mój..."

Zabierz mnie z powrotem do domku na drzewie w ogródku
Gdzie mówiłeś, że mnie uderzysz, byłeś większy ode mnie
Ale nigdy tego nie zrobiłeś, nigdy nie zrobiłeś
Zabierz mnie z powrotem do czasów, gdy cały nasz świat ograniczony był do jednej przecznicy
Wyzwałam cię, byś mnie pocałował
i uciekłam kiedy spróbowałeś
Tylko dwójka dzieci, ty i ja
O mój, mój, mój

Miałam szesnaście lat, gdy nagle
nie byłam już tą małą dziewczynką, którą zwykłeś widywać
Ale twoje oczy nadal świeciły jak takie śliczne światełka
I nasi tatusiowie przywykli żartować sobie z naszej dwójki
Nigdy nie wierzyli, że naprawdę się w sobie zakochamy
I nasze mamy się uśmiechały, przewracały oczami
i mówiły "O mój, mój, mój...."

Zabierz mnie z powrotem do łóżek pościelonych przy potoku
Druga nad ranem, jeździmy twoją ciężarówką
I wszystko czego potrzebuję, to Ty tuż koło mnie
Zabierz mnie z powrotem do naszej pierwszej kłótni
Trzask drzwi zamiast pocałunku na dobranoc
Zostałeś na dworze do wschodu słońca
O mój, mój, mój....

Kilka lat minęło i kilka było przed nami
Siedzieliśmy w naszym ulubionym miejscu w mieście
I spojrzałeś na mnie, uklęknąłeś na jednym kolanie...

Zabierz mnie do czasów, kiedy stąpaliśmy po ślubnym kobiercu
Całe nasze miasto przyszło i nasze mamy płakały
Powiedziałeś "Tak, chcę" i ja powiedziałam to też
Zabrałeś mnie do domu, gdzie poznaliśmy się tyle lat wcześniej
Będziemy kołysać nasze dzieci na przedniej werandzie
Po tych wszystkich latach, ty i ja

Jak będę miała osiemdziesiąt siedem lat, a ty osiemdziesiąt dziewięć
Nadal będę spoglądała na ciebie jak na gwiazdy świecące
na niebie, o mój, mój, mój...