The Story So Far: Four Years

Wszyscy moi przyjaciele wyjechali
Żaglowce opuszczają zatokę
Dla czterech najlepszych lat i obietnicy zapłaty
Ale nawet nie wiedzą za czym gonią.
Większy człowiek próbował i nie udało mi się
I przez cały ten czas myślałem, że zostanę.
Jak duch, który nawiedzałby to wzgórze
I przez cały ten czas myślałem, że zostanę.
Żywy, kopiąc swoją trumnę

Nie było czasu na boiska i bruki
Wiedzieliśmy, że musimy wyjechać
Ale czy wykorzystałem każdy dzień.
I czy dawałem nic nie otrzymując?
Czy są lepsze słowa, aby wyrazić cały mój smutek?
To dociera do domu, kiedy nie jesteś w domu
Nie ma miejsca, by dorastać, i nie ma co pokazać przez cały ten czas

I przez cały ten czas myślałem, że zostanę
Jak duch, który nawiedzałby to wzgórze
Może powinienem trzymać język za zębami
I zrobić, co mogę, by żyć z tym stresem, który wzrasta

Nigdy nie myślałem, że więź to coś, czego nigdy nie mieliśmy
Muszę znaleźć inny sposób, by zostać nietknięty

Rozumiem, że wszyscy odeszliśmy, więc będziemy mieć historie do opowiedzenia, kiedy wrócimy
Spróbuj przez to samo, stare gówno, iść naprzód i zacząć od stosów papierów
Nigdy nie myślałem, że więź to coś, czego nie mamy
Wydaje mi się, że część z nas musiała się zmienić, by zaleczyć kości, które połamaliśmy

To zajęło cztery lata, z dala od twoich przyjaciół
By pozwolić ci zapomnieć ile czasu straciłeś