Zofia Terne: Panna Marysia telefonistka

To nie piosnka, to tylko bajka mała,
Bajka w dziewięćset trzydziestym czwartym roku.
W telefonach, proszę państwa, pracowała
Panna Marysia telefonistka.
Jakże bardzo skromny zawód swój kochała,
Zwłaszcza gdy się zgłaszał pewien pan,
Którego zawsze już po głosie poznawała,
A którego imię brzmiało Jan.
Halo Jan, powtarzam słowo Jan-
J jak jedwab,
A jak anioł,
N jak najcudniejszy dzień.
Halo Jan, powtarzam słowo Jan-
J jak jutro,
A jak albo,
N - niedzielę wolną mam.
Aż raz Marysia poznała swoego Jana,
Zarumieniła się, a on wzruszony zbladł
I krzyknął: "Maryś", a ona rozkochana
Szepnęła:
J jak jasność,
A jak anioł,
N jak nasz jest świat.
I od tego dnia jak we śnie ciągle żywa
Miała chłopca, miała zawód ukochany
I ze wszystkich ludzi najszczęśliwsza była
Panna Marysia telefonistka.
Cały dzień radośnie w biurze pracowała
Roześmiana, choć roboty było moc,
Bo przy pracy bezustannie rozmyślała
Jaka cudna czeka ją przy Janku noc.
Halo noc, powtarzam słowo noc,
N jak niebo,
O jak ogień,
C jak ciebie tylko chcę.
Halo noc, powtarzam słowo noc,
N - najdroższy,
O - obejmij,
C jak całuj, kochaj mnie.
I tak przez całą noc, przez całą noc do rana
Patrzyła w oczy, w których cel widziała swój
I powtarzała cudne imię swego Jana,
Szeptała:
J - jedyny,
A - jedyny,
N - jedyny mój.
Aż raz odszedł Janek, bywa tak najczęściej,
A w centrali wprowadzono automaty
I zwolniono ją, i prysło nagle szczęście
Panny Marysi telefonistki.
To co miała wszystko w jeden dzień straciła,
W jednej chwili znikł radosny uśmiech z lic.
Odtąd nigdy, nigdy już nie powtórzyła
Ani "kocham", ani "miły", ani nic,
Ani Jan, powtarzam słowo Jan,
J jak jasność,
A jak anioł,
N jak nie chciał przy mnie być,
Ani noc, powtarzam słowo noc,
N jak nie ma,
O jak odszedł,
C jak ciężko samej być.
I tylko czasem przez telefon gdy rozmawia
Odżywa w sercu nagle wspomnień dawnych rój
I w myślach maj, cudowny, złoty maj się zjawia,
Powtarzam maj jak miłość,
A jak ach,
J jak Jan...