Jaromir Nohavica: Stodoly

STODOŁY

Stały w krąg stodoły ogniem lśniąc
wzbiły się krążąc gawrony z łąk
śmiały się cicho staruszki w dłoń
wspólny już los nasz po wieczny sąd

Siana stóg ździebeł nas runem kłuł
brakło tam chmurom nad nami tchu
palił mnie słodki żar przysiąg stu
zamknąłem oczy by schylić się do twych ust

Chrystus Pan patrzył z kapliczki swej
rzeźbił go w drewnie siekierą człek
w farze ksiądz świętą odprawiał mszę
a ciałem twym stało się ciało me

Krzyczałem kocham cię w góry w doliny w dal
aż zerwały się te gawrony ze stoków hal
szły do chmur jakby je spłoszył strzał
a pod niebem się każdy z nich białym aniołem stał

W niebo leć
biały mój
aniele