1z2: Powiedz (feat. Ekonom, Bartosz, Miexon)

Chociaż wiem kim jestem, wiem co robię, wiem gdzie jestem
Nie wiem czy wybrałem odpowiednią drogę, co więcej
Nie wiem czy wybrałem w ogóle, znam swoje miejsce
Ale coraz więcej rzeczy chodzi mi po głowie
Tutaj organizuję sobie szczęście jak dotąd
Idę swoim torem choć prowadzi nie wiem dokąd
Nie najgorzej stoję z flotą i ogólnie
Jest dobrze, chociaż zależy jakby na to spojrzeć
Mam swój cel, własny plan, swoją misję
Marzenie, które może kiedyś urzeczywistnię
Własny dom, rodzina, jakiś biznes
To dla mnie szczęście, powiedz czego chcieć więcej
W cztery oczy z prawdą, doceniam każdy walor
W cztery oczy z prawdą, tych radości jest niemało
Choć są małe siłę dają, a w miarę jedzenia
Poskramiam apetyt, wiesz to co mam doceniam
W cztery oczy z prawdą, doceniam każdy walor
W cztery oczy z prawdą, tych radości jest niemało
Choć są małe siłę dają, a w miarę jedzenia
Poskramiam apetyt, ale ciągle mam marzenia
Znów się zastanawiam czy to co robię ma sens
Znów płacę cenę za to, że chcę żyć inaczej
Jestem wolny tu, bo mam pasje, mam cel
Aspiracje, świat jest mój, wiem na co stać mnie
Żyć na full, na przekór, żyć jak ja chcę
Choć żyć tu wcale to nie jest łatwe
Spraw nie załatwię, nie ma takiej opcji
Ty mówisz stop i dajesz sobie spokój
Ja zaspokoję głód, bo mam tą iskrę w oku
Tysiąc powodów by dziś zejść z tego świata
Wystarczy jeden by być i dalej brać to życie w ratach
Tu żadna praca nie da mi satysfakcji ani płaca
Dziś się nawracam, pytasz co słychać
Dostałem tak jakby szansę od życia
By każdy dzień dziś na nowo witać
By spełnić te sny i nie mieć pytań
Mieć więcej wiary, najeść się do syta
I dalej żyć tym, powiedz czy to nie styka?
W cztery oczy z prawdą, doceniam każdy walor
W cztery oczy z prawdą, tych radości jest niemało
Choć są małe siłę dają, a w miarę jedzenia
Poskramiam apetyt, wiesz to co mam doceniam
W cztery oczy z prawdą, doceniam każdy walor
W cztery oczy z prawdą, tych radości jest niemało
Choć są małe siłę dają, a w miarę jedzenia
Poskramiam apetyt, ale ciągle mam marzenia
Piąta rano, walizka, ziemia, obcy naród
Obca nacja wplątana w nią polska prawda
Polski syf na przemian z polską patologią
Obok normalny chłopak w zderzeniu z rzeczywistością
Zaczyna zmianę, zaczyna pracę chociaż
Usypia na stojąco, bo sen nocą zamienił na chałturę, po co?
By nie zabrakło na to na co zawsze idzie sporo
Ludzkie warunki przyziemne dobro
Tak po prostu bez frykasów
A w jego sercu tylko jedna myśl
Jedna myśl wciąż iść na przód zostawić rozwój
Zostawić szkołę, własny postęp, ten cały progres, nigdy
Oddać tak za nic to co osiągnąłem, nigdy
Mówią mu pierdol, on powie pierdolę innych
Ma taki plan, zabrania swojej szansy
Której wmawiano mu, że nie ma
Chce śmiać się w pysk tym którzy nie chcieli by coś zmieniał
Chce śmiać się w pysk światu by ten zaczął go doceniać
Chce śmiać się prosto w ryj tak by poczuli to wkurwienie
Za nędzę, za biedę, za każdą od życia pręgę
Za to co było wcześniej taki ma plan i niech tak będzie
A będzie tak, bo mocno wierzy
Nie chce już żyć z dnia na dzień, z dnia na dzień
Chce żyć życiem lepszym w tym wszystkim życzę mu jak najlepiej
Życzę by wszystko poszło dobrze
O to się modlę, o to co noc Boga proszę
Miłość do ciebie w sercu, na ustach powodzenia, to twój progres...