Александр Розенбаум : 38 узлов...

Było tak. Pełna moc. Węzłów trzydzieści sześć.
Ołowiany wał kroił głębinę.
Jak herosów sławiła załogę mą pieśń
W Piotrogrodzie, Lipawie, Tallinie.
A dziś kabel to męka, którą trudno już znieść,
Chrypi we mnie już dziś każda mila…
A był czas. Pełna moc. Węzłów trzydzieści sześć.
Wszystko lśniło od masztu do kila.

I przyjaciel, i wróg - każdy wiarę mi dał,
Od rekruta aż do admirała.
O zwycięstwie nade mną - nawet myśleć się bał.
Żadna kula się mnie nie imała,
A eskadry, spojrzawszy na wimpel mój w dal,
Grzmiały niczym grom i błyskawice.
A ja gnałem jak ptak, lecąc na grzbietach fal,
Do kluz obie wybrawszy kotwice.

Nagród nie czekał nikt. Taki wtedy był czas.
Sześć stóp wody pod kilem spienione.
Tam czekały dziewczyny, Kronsztadt czekał tu nas,
Otulony mgłą, niczym welonem.
Wszystko to było tak. Tylko czas, psia go mać,
Tak jak dawniej już żyć nie pozwala.
I dziś na nic mój krzyk: "Całą naprzód mi dać!",
Bo już śruby nie ciągną w tych falach…

Już nie mogę, już sił coraz bardziej mi brak…
Flagę podnieść, otworzyć kingstony?
Nie wypada być słabym. Lepiej zrobić już tak
I zatopić swój okręt zmęczony.
Lecz czy kilka tych słów może zawrzeć tę treść
Kiedy śnią ci się mewy za rufą?
Na kompasie "nord-west", węzłów trzydzieści sześć.
Wszystko lśni, nawet śruby pod lufą.