Aznavour Charles: Je Me Voyais Deja

Gdy opuściłem rodzinne miasteczko
Miałem zaledwie osiemnaście lat.
I z lekkim sercem i z cieniutką teczką
Jechałem podbić Paryż oraz świat.

U najlepszego krawca zamówiłem
Garnitur mój, ostatni mody krzyk,
Zdjęcia, blues, pop i jazz, aranżacje i stres
Sprawiły, że oszczędny był mój wikt.

Już widziałem te ogromne plakaty
Na nich moja twarz, wielkich liter rząd i nazwisko me.
Już widziałem się się sławnym i bogatym,
A po zdjęcia me i autograf mój fani pchali się.

Największym z fantastów nieraz też bywałem,
Już widziałem, jak ludzie wstają z miejsc oklaskując mnie.
I na mojej liście tej jednej szukałem,
Która przyjdzie dziś święcić sukces mój i przytuli się.

Choć warstwa makijażu dziś me rysy skrywa
Mam odwagę wciąż, wyrazisty gest, no i głos ten sam.
Choć serce gorzknieje ciut, kiedy lat przybywa,
Mam pomysły wciąż, jeszcze wierzę w nie, bo swój zawód znam.

Pod stopami zaś miałem deski sceny
I z widzami tu oraz tremą mą byłem sam na sam
Nie pomogło to, gdy nie miałem weny,
Lecz na pewno wiem, w głębi duszy swej, że wciąż talent mam.

Garnitur mój trzydzieści lat już noszę,
Piosenki moje śmieszą tylko mnie,
Chodząc od drzwi do drzwi o role proszę
Robię cokolwiek, by utrzymać się.

Poznałem tylko ulotne sukcesy,
Nocne pociągi, wdzięki różnych pań,
Nędzne gaże, złe sny i walizki ze trzy,
Skromne mieszkanka, menu z postnych dań.

Już widziałem te barwne fotografie,
Ja w ramionach gwiazd, zimą śniegu biel, latem słońca żar.
Już widziałem, że, gdy swoją biografię
Opowiadam, to cisza robi się, milknie rozmów gwar.

Otwierałem setki depesz po premierze,
W tym z Paryża też, miasta które wciąż tak przeraża nas.
Zawsze miałem tremę, wyznać muszę szczerze,
Gdy witały mnie, gromkie brawa i reflektorów blask.

I niepowodzeń moich szukam wciąż przyczyny,
Miłość w pieśniach swych, komedię i baśń przedstawiałem wam.
Jeśli jestem w cieniu dziś, nie ma w tym mej winy,
Że publiczność wciąż nie rozumie ról, które dla niej gram.

Wykorzystać szansę nie było mi dane,
Innym sprzyjał los, mają forsy w bród, względy pięknych dam..
Byłem zbyt uczciwy i za mało cwany,
Lecz nadejdzie dzień, gdy pokażę im, że wciąż talent mam.