Bruno Pelletier, Notre Dame de Paris 1998: Lune

Księżycu
Który tam wysoko się zaświecasz
Ponad
Dachami Paryża
Ty widzisz
Jak mężczyzna
Może cierpieć z miłości

Przez nią

Samotną gwiazdę
Która ginie
Gdy powraca dzień
Słyszysz
Wznoszący się ku tobie
Ziemski śpiew

Słyszysz krzyk
Kogoś, kto cierpi
Dla kogo
Milion gwiazd
Nie są warte
Tyle ile oczy tej
Którą on kocha
Zabójczą miłością
Księżycu

Księżycu
Który tam w górze zachmurzasz się
Zanim
Nadejdzie dzień
Słyszysz
Krzyk serca
Ludzkiej bestii

To lament
Quasimodo
Który płacze
Nad swoją straszną niedolą
Jego głos
Przez góry i doliny
Wznosi się
Aby dotrzeć aż do ciebie
Księżycu!

Czuwaj
Nad tym dziwnym światem
Który miesza
Swój głos z chórem anielskim

Księżycu
Który tam wysoko się zaświecasz
Aby
Rozświetlić moje pióro

Widzisz
Jak mężczyzna
Może cierpieć z miłości
Z miłości