Charles Aznavour: Les deux guitarres

Dwaj Cyganie bez wytchnienia
Na gitarach grają
Z głębi nocy me wspomnienia
Znowu ożywiają.
Choć nie wiedzą, co przeżywa
Dusza ma zgnębiona,
Pod palcami ich odżywa
Młodość ma szalona.

Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз

Niech Cyganie, grają znów
Z ogniem, co zagłuszy
Sens tych kilku ważnych słów,
Co brzmią w mojej duszy.
Gdzie boli cię, czemu boli cię?
Ach, boli cię głowa
Więc pij dziś mniej, od jutra zaś
Więcej pij od nowa.

Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз

Śmiać i śpiewać chce się mi
By mój ból rozproszyć
I zapomnieć przeszłe dni
Które w sobie noszę.
Więc nalejcie wina mi.
Chcę winy odkupić...
Lecz to później, za to dziś
Chcę się tylko upić.

Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз

Dwie gitary w głowie mi
Czynią spustoszenia
Wyjaśniając marność dni
Naszego istnienia.
Jak żyjemy, dlaczego żyjemy?
Jaki jest sens bytu?
Dziś żyjesz jeszcze, zaś jutro umrzesz,
Przejdziesz do niebytu,

Эх, ещё, ещё, ещё много много много
Эх, ещё раз, ещё много много раз

Gdy pijany będę w sztok,
Słaby, nieporadny,
I próbując zrobić krok
Nagle pod stół spadnę,
Wówczas sobie przerywajcie
Pieśni i pasaże,
Lecz do tego czasu grajcie,
Grajcie, jak wam każę!

Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз
Эх раз, ещё раз, ещё много много раз