Fokus / Pokahontaz: Niflheim

To nie konflikt
zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam
tam niespokojny stan, jakby spadały bomby.
Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny.
Wokół powietrzne trąby. Niflheim.
(x2)

To jest
proste, ale nie jest łatwe, wiem, jakim
ostrzem tniemy między dobrem, złem. Jakim
kosztem chcemy mieć spokojny sen
rollercoaster, ciśnienie atmosfer. Walczymy o
postęp, niebo nocne, wzrok na cel, fale
mocne, krok w mrok, w ręce ster
obok suną lotniskowce wyższych sfer
my jak owce, do tego wodowstręt. To jest
oczywiste – bo nikt nie chce żyć jak strzęp. I nie
wszystkie myśli masz z połyskiem, man. Sercu
bliskie stają się dziesiątki scen, kiedy
mgliste ponad rzeczywiste. Robię sobie
listę, chcę, by tak wyglądał dzień. Dam radę,
mówię. Potrzebuję zrobić czystkę, tlen, a jadę
niczym w weekend z piskiem, dzień bez wen, mam wadę
nieodporny system i iskrę

To nie konflikt
zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam
tam niespokojny stan, jakby spadały bomby.
Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny.
Wokół powietrzne trąby. Niflheim.
(x2)

To jest
łatwe, ale nie jest proste, kto jest
zawodowcem liczy forsę, patrzę w portfel, dno poszły
konie po betonie na manowce, (o!) robię
to, co mi się chce, a nie to, co chcę, wio! Widzę
postęp, przynajmniej nie poszło szkło, nie
będę sportowcem póki co, mam w dupie to, jestem
lirycznym zamachowcem, suki, po, po, po! Pod
lodowcem żyję, piszę, owszem, może jestem
głupi, ale robię to dla sztuki, sto na
sto, i jeszcze o mnie usłyszycie, tylko zmienię
tło, muszę się skupić, w końcu jestem Fo, a co jak
co, wiem, co to jest flow, więc pieprzę to. Zatykam
luki, zamykam łuki, pędzę jak Suzuki i
będę tu dopóki, aż zdobędę te nauki. Nowa
wiedza – starodruki, walka z drugim mną. Czuję
wiosnę, na ostatniej półprostej

To nie konflikt
zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam
tam niespokojny stan, jakby spadały bomby.
Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny.
Wokół powietrzne trąby. Niflheim.
(x2)