Fu: Kadry pamięci (feat. Zipera, KaeN, Peja, Demia Doberman)

Tu jest tekst 3 pierwszych zwrotek moim zdaniem jest dobrze Mamy tu do powiedzenia tobie coś O tym ze czasami dusza cierpi O tym że za wiele było cierni O tym że za wiele było cierni Mamy tu do powiedzenia tobie coś Zabijanie to samego siebie Kiedy życie kierowane gniewem Kiedy życie kierowane gniewem Dzieciakowi temu było przykro gdy Jego dzieciaki witały śmiechem Pogodzony był ze stresem Ale w głowie nasilał się defekt Dzieciakowi temu było przykro gdy Awantury w domu były dniami Tymi tu nocami, ty mi tu nie łzawisz Mówił to do siebie po to żeby się nie zabić Widzi ze siłę daje towar ten młody , wychudzony mówi: dosyp więcej To dla niego nowa tu metoda Ile by nie było to niedosyt jeszcze Czuje ze po lodzie idzie boso Czuje ze zamyka sie ta krypta W głowie robi się za duży kocioł Przegranego jego życia wizja Jego życie wali się Nikogo nie obchodzi to ze dzieciakowi tu potrzeba dłoni Która mu pomoże Bo niestety wiele tego złego zaprowadza jego do niewoli On bierze leki żeby zobaczyli to ze w sobie wiele bólu ma robi się senny Nie wiadomo czemu jego nie zabiły leki Czemy wybudzony Za to Bogu dzięk nieba widzi blekit Słuchaj teraz opowieści o dzieciaku, który przeżył piekło W jego pamięci się to mieści, cała przeszłość Psychiczny terror Młodość pełna nienawiści Domowe ciepło – chora wściekłość W głowie same niedojrzałe myśli A przed oczami dziwna skryta ciemność Młoda dusza zawiedziona I cierpł przez to na bezsenność Młody chłopak ma marzenia, pogodę ducha, własną pewność Miał nad sobą on oprawce Dostawał w pierdol czarnym kablem Miał ojca skurwysyna który na nim się wyżywał Nie traktował go jak syna Tajemnicę w sobie skrywał Tatuaże miał na rękach Surowy człowiek, stara recydywa Cała młodość to omega W końcu tego nie wytrzymał Miał argumentów sporo Postawił wszystko na jedną kartę Wyszedł z nim na solo I pokazał ze ma honor Tym razem wygrał z nim ostatnią walkę Dzieciak mial pasje wyraźnie zarysowaną W pewnym momencie chorobe zdjagnozowaną Mimo to co sobote rano urywał sie z kojca Choc wiedzial ze znów dostanie za to od ojca Przed wschodem słońca co rano w sobote Obmyślany plan jak poradzic sobie z plotem Co potem to już wiadomo kolejny wpierdol Mimo to znów ruszał w wyprawe kolejną Przez to rosła w nim tylko determinacja Nie obchodzilo go to ze ojca jest racja Na wakacjach był za kare Stamtąd nie mógł uciec Spierdalanie z domu zmienił dzieciak w sztuke Mijały lata przyszły wyniki kontrolne Gdy ojciec badał to dzieciak myślał że pierdolnie Po chorobie nie ma śladu Tak kombibował ze zapomniała o nim sama choroba

Mam w sobie cień co zasłania każdą z ran choć byłem wśród bliskich zawsze czułem się sam. Kadry ze wspomnień grzebią mnie w nich noc, przemoc przeszłości to ogień na mój stos....ktoś tu ma problem ze słuchem!!!!