Grejfrut: Kosmita

Słoneczny werbel nad moja glowa wybuchowo budzi nowy dzień.
Znajome śmieci, a paranoja po pokojach goni z miotłą sen.
Autobus dowiózł najnowsze plony, wieści,
w głowie się nie mieści już.
Mrowisko ludzi do pracy, z pracy.
Jacyś tacy jesteśmy jak bez dusz.
ref.:
Z nadmiaru pytań, jak kosmita, łykam świat.
Lekko w dystansie, jak na Marsie, sącze czas.
Idę spacerem, na lewo most, na prawo kiosk,
a środkiem płynie kac.
Mijają ludzie, trzaskają słowa, puchnie glowa - podobno to jest raj.
Dzienniki dziki serwują koniec bajki,
w ustach gorzki fajki smak.
Spotykam Ciebie i jest jak w niebie, ale nie wiem,
czy długo będzie tak.
ref.:
Z nadmiaru pytań, jak kosmita, łykam świat.
Lekko w dystansie, jak na Marsie, sącze czas.
Z nadmiaru pytań, jak kosmita, łykam świat.
Lekko w dystansie, jak na Marsie, sącze czas.
Kręci się zegar i wciąż od nowa ta budowa marzeń ponad stan.
Spotykam Ciebie, mamy siebie, ale nie wiem,
czy długo bedzie tak.
ref.:
Z nadmiaru pytań, jak kosmita, łykam świat.
Lekko w dystansie, jak na Marsie, sącze czas.
Z nadmiaru pytań, jak kosmita, łykam świat.
Lekko w dystansie, jak na Marsie, sącze czas.
Z nadmiaru pytań...
Z nadmiaru pytań...
Z nadmiaru pytań, jak kosmita łykam swiat