Irena Santor: Już nie ma dzikich plaż - Tekst piosenki

Puste plaże Juraty, zasnęły kosze już Tylko facet zawiany, podpiera nosem słup Szarą płachtę gazety, unosi w górę wiatr Dzisiaj nikt nie odczyta, co nam donosił świat Serce gryzie nostalgia, a dusze ścina lód W radiu śpiewa Mahalia, swój czarny smętny blues Hotel wolnych pokoi, w recepcji pająk śpi W torby wkładam powoli, okruchy tamtych dni Już nie ma dzikich plaż, Na których zbierałam bursztyny, Gdy z psem do ciebie szłam A mewy ósemki kreśliły, kreśliły Już nie ma dzikich plaż I gwarnej kafejki przy molo Nie jedna znikła twarz I wielu przegrało swą młodość, swą młodość Wsiadam w pociąg powrotny, ocieram jedną łzę Ludzie są samotni, czy tego chcą czy nie Patrzę w oczy jesieni, nad morzem stada chmur Pejzaż mojej nadziei, umyka mi z pod kół Serce gryzie nostalgia a dusze ścina lód W radiu śpiewa Mahalia, swój czarny smętny blues Hotel wolnych pokoi, w recepcji pająk śpi W torby wkładam powoli, okruchy tamtych dniJuż nie ma dzikich plaż,Na których zbierałam bursztyny,Gdy z psem do ciebie szłam A mewy ósemki kreśliły, kreśliły Już nie ma dzikich plaż I gwarnej kafejki przy molo Nie jedna znikła twarz I wielu przegrało swą młodość, swą młodośćJuż nie ma dzikich plażStarego sprzedawcy pamiątekI tylko w szumie traw znajduję ten cichy zakątek, zakątekJuż nie ma dzikich plażNa których zbierałam bursztynyGdy z psem do ciebie szłam A mewy ósemki kreśliły, kreśliłyJuż nie ma dzikich plażI gwarnej kafejki przy molo (wyciszenie)Nie jedna znikła twarz (jeszcze ciszej)I wielu przegrało swą młodość, swą młodość (koniec fonii)