Tekst piosenki
Kamil Bednarek: JAK DŁUGO JESZCZE
już wiem że nie wolno tak bezkarnie
burzyć spokoju ludzkich serc
gdzieś w głębi mych najskrytszych pragnień
znalazłaś spokój który zawsze tak chciałaś mieć
jak Ariadny nić są twe szczere słowa
dzięki którym chcę poznawać, chce budować
usłysz mój głos
ja woła cię by móc ze wszystkich sił uwolnić nas i czuć
pytam więc:
jak długo jeszcze
będę wstydzić się tych dwóch prostych słów
tych które budzą dreszcze
dzięki którym wiem, że jesteś tu?
już wiem czego boisz się najbardziej
spróbuj oddychać tym, jak ja
gdy twej niepewności światło zgaśnie
rozpalmy ogień z którym przemierzymy cały świat
jak Ariadny nić są twe szczere słowa
dzięki którym chcę poznawać, chce budować
usłysz mój głos
ja woła cię by móc że wszystkich sił uwolnić nas i czuć
pytam więc:
jak długo jeszcze
będę wstydzić się tych dwóch prostych słów
tych które budzą dreszcze
dzięki którym wiem, ze jesteś tu?
nie możemy tak żyć
uciekając w popłochu przed namiętnością
nie pozwól mi przestać wierzyć w to co czuje
nie możemy tak żyć
uciekając w popłochu przed dojrzałością
nie pozwól mi…
burzyć spokoju ludzkich serc
gdzieś w głębi mych najskrytszych pragnień
znalazłaś spokój który zawsze tak chciałaś mieć
jak Ariadny nić są twe szczere słowa
dzięki którym chcę poznawać, chce budować
usłysz mój głos
ja woła cię by móc ze wszystkich sił uwolnić nas i czuć
pytam więc:
jak długo jeszcze
będę wstydzić się tych dwóch prostych słów
tych które budzą dreszcze
dzięki którym wiem, że jesteś tu?
już wiem czego boisz się najbardziej
spróbuj oddychać tym, jak ja
gdy twej niepewności światło zgaśnie
rozpalmy ogień z którym przemierzymy cały świat
jak Ariadny nić są twe szczere słowa
dzięki którym chcę poznawać, chce budować
usłysz mój głos
ja woła cię by móc że wszystkich sił uwolnić nas i czuć
pytam więc:
jak długo jeszcze
będę wstydzić się tych dwóch prostych słów
tych które budzą dreszcze
dzięki którym wiem, ze jesteś tu?
nie możemy tak żyć
uciekając w popłochu przed namiętnością
nie pozwól mi przestać wierzyć w to co czuje
nie możemy tak żyć
uciekając w popłochu przed dojrzałością
nie pozwól mi…
Autor tekstu: Kamil Bednarek
Ostatnia edycja: Zołzusia
