Keith Reid: A Whiter Shade Of Pale

Rozpoczynając od zwinnego fandango
Przeszliśmy do wykonywania gwiazd na parkiecie
Czułem coś w rodzaju choroby morskiej
Ale tłum domagał się więcej
Gwar pomieszczenia zdawał się nasilać
W miarę jak sklepienie ulatywało w dal
Kiedy zamówiliśmy kolejnego drinka
Kelner przyniósł tacę

A nieco później
Kiedy młynarz opowiedział swoją historię
Jej twarz początkowo wydając się upiorną
Przybrała bielszy odcień bieli

Powiedziała: Nie ma żadnego powodu
A prawda jest jasna jak słońce
Ale moje myśli błądziły pomiędzy kartami do gry
I nie pozwoliłbym jej stać się
Jedną z szesnastu westalek
Które zmierzały w kierunku wybrzeża
I chociaż miałem otwarte oczy
Równie dobrze mogły one być zamknięte

Powiedziała: ?Jestem w domu z przepustką na ląd?
Chociaż faktycznie byliśmy na morzu
Więc zaprowadziłem ją przed lustro
I zmusiłem, by stwierdziła
I przyznała, że musi być syreną
Która oszukała Neptuna
Ale uśmiechnęła się do mnie tak ckliwie
Że mój gniew natychmiast zniknął

Jeśli muzyka jest pokarmem miłości
To śmiech jest jej królową
I podobnie, jeśli to, co za nami staje przed nami
Wówczas plugawy język prawdy staje się przyzwoitym
Miałem wrażenie, że moje usta do tego czasu
Były jak tektura wyślizgująca się z mojej głowy
Tak więc gwałtownie zanurzyliśmy się
Napierając na dno oceanu