Miłosz Bu: Jędrzejów, od Cystersów po Piaski

Idę Klasztorną, mijam stare mury,
Czuję szepty historii, co płyną niczym chmury
Tu Kadłubek kronikę pisał wieki temu
Dziś ja swoją piszę w akordach po nowemu
Każdy krok po rynku w przeszłość wiedzie mnie
W Muzeum czas w gablotach na wieki zatrzymał się
A mnie on jak rzeka, rwącym nurtem każe biec

Od Cystersów po Piaski, zapisane w DNA
Tu jest Jędrzejów, ja tu odnalazłem swój świat
Słońce odmierza wieki na murach!, a my
Zapisujemy przyszłość wysoko w chmurach

Stare wieże patrzą, jak rodzi się nowy świt
A kamień czuje wibrację, naszych serc nowy rytm
Od romańskich sklepień po fasady ze szkła
Widzę, jak to piękne miasto w złotym blasku trwa

Od Cystersów po Łączyn, zapisane w DNA
Tu jest Jędrzejów, ja tu odnalazłem swój świat
Słońce odmierza wieki na murach!, a my
Zapisujemy przyszłość wysoko w chmurach

Pamiętam DEK, co jak modlitwa nas jednoczył,
Łzy na "Titanicu", gdy obraz w kinie mroczył,
Pamiętam koncerty i Rokoteki żywe,
Noce nad Zalewem przy ogniu i piwie
Te pierwsze pocałunki tak bardzo prawdziwe,

Słońce odmierza wieki na murach!, a my
Zapisujemy przyszłość wysoko w chmurach

Wspominam technikum i Maturę w Grocie,
Gdy Nawiedzony Misiek Czarnego gonił Kota
A Kura w żywopłotach skarby pochował
Te piękne czasy, Ci wyjątkowi ludzie Na
Zawsze w mojej pamięci sobie schowam

Mówią, że w ruinach błąka się duch Bony
Co szuka skarbu, w nurt Nidy rzucony...
Może ten skarb to krzyk, co z trybun leci w chmury,
Gdy Naprzód Jędrzejów zwala z nóg mury

W mieście, gdzie czas ma dwa różne tempa
Między ciszą a pędem, biją tu nasze serca