Олег Митяев - Крепитесь люди скоро лето: Крепитесь люди скоро лето

Zatęskniłem za moją stolicą,
Choć minęły tylko trzy tygodnie,
Tam zziębnięci przechodnie, tam lica,
Za którymi tak tęskno mi dziś.
Pora wracać już, niczym z niewoli
Pójść do knajpy na naszej ulicy,
Potem metrem pojeździć do woli,
I bez celu przed siebie wciąż iść.
Na ulicach świąteczna już moda
W zagranicznych girlandach są drzewa,
Hojną stała się mama-przyroda
Pada śnieg, nie przestaje wiatr wiać.
I zamiecie się srożą, śnieg wali,
Tak okropna jest dzisiaj pogoda,
Że drogowcy się nawet poddali
I musimy tu w korkach wciąż stać.

Rozgrzaną dłonią ktoś pisze za to
Na okna trolejbusu zamarzniętym szkle:
"Głowy do góry, już wkrótce lato!"
I na myśl o tym wszystkim cieplej robi się.

A po kilku dniach, już w nowym roku,
Pokonując czas oraz przestrzeń
Z tego szeremietiewskiego mroku
W światła Moskwy zanurzę znów się,
Po znajomych zakątkach pochodzę,
Robiąc mnóstwo nierozsądnych kroków
I przeczytam raz jeszcze jeszcze, po drodze,
Napis ów w mroźnej, liliowej mgle,

Którego autor stwierdził pokrótce
Na okna trolejbusu zamarzniętym szkle:
"Głowy do góry, lato już wkrótce!"
I raz kolejny wszystkim cieplej zrobi się.

Dusza wiosną odpłynie z lodami,
W dryf po starych podwórkach i kuchniach,
Do tych, którzy z początku wraz z nami
Nie myśleli, że skruszy się kra.
Lecz zaświecą słoneczne "zajączki",
Pożegnamy się wtedy z troskami
I z uśmiechem, jak miły Japończyk,
Przyjdzie lato, co krągłą twarz ma.

Więc kiedy w sercu nastrój ponury,
Gdy za oknami siąpi lodowaty deszcz -
Już wkrótce lato! Głowy do góry!
Z pewnością ciepłe lato przyjdzie do nas też!