Жанна Бичевская : Святая ночь

Za oknem ciemność i mróz. Na niebie lśnią setki gwiazd.
Srebrzystych świerków i brzóz pełen zimowy jest las.
Mroźny pokrywa je szron. Rój iskier jak opal lśni.
Zachwyca ze wszystkich stron widok ich stubarwnej gry.

Światła Tobolska. jak skry, mienią się w mroku i drżą.
Płyną w niewoli tu łzy. I smutne mniszki tu są.
Z dala od kłamstw ludzi złych, serc, w których wygasł już żar,
W trosce o los dzieci swych śpi już ich ojciec i car.

Niebo gwiazdami się skrzy, a gwiazdy do okien lgną.
Patrząc jak car w łożu śpi, śpiewają cicho pieśń swą.
Niech koi męczeństwa znój sen twej rodziny w zły czas,
Niech wieńczy majestat twój korona płonących gwiazd.

Śpij, mężnie przyjmując los, choć pokonano kraj ten.
Niechaj przyniesie ci noc, jasny i proroczy sen.
W tę cichą świąteczną noc niech troski nie smucą cię,
Ziemia niech wspomni twą moc i dawne imperium twe,
Ziemia niech wspomni twą moc i dawne imperium twe,

Światła zza okiennych ram płyną jak anielskie łzy.
Chrystus, co rodzi się nam, niech czuwa nad domem twym.
Chrystus, co rodzi się nam, niech czuwa nad domem twym.

Za oknem ciemność i mróz. Na niebie lśnią setki gwiazd.
Srebrzystych świerków i brzóz pełen zimowy jest las.
Srebrzystych świerków i brzóz pełen zimowy jest las.