Татьяна и Сергей Никитины: Снег идет

Pada śnieg, pada śnieg.
Gdzieś do białych gwiazd w zamieci
Kwiat geranium jakby leci
I za oknem kończy bieg.

Pada śnieg, wieje okropnie
Wszystko swój zaczyna pęd -
Ot i czarnych schodów stopnie,
A na skrzyżowaniu skręt.

Pada śnieg, pada śnieg,
Jakby płatki nie spadały,
Ale w płaszczu wypłowiałym
Niebo schodziło na brzeg.

Niebo niczym dziwny stróż,
Patrząc z piętra wysokiego,
Bawiąc się wciąż w chowanego,
Tu ze strychu schodzi już.

Życie gna, za krokiem krok.
Już jest Boże Narodzenie.
Potem tylko okamgnienie,
I spójrz - nastał Nowy Rok.
I spójrz - nastał Nowy Rok.

Pada śnieg, gęsty śnieg.
Krok w krok za nim podążamy,
Tempo leniwe włączamy,
Albo bardzo szybki bieg.

I upływa czas, niestety...
Może rok, a może wiek
Ginie jak ulotny śnieg,
Lub słowa w wierszu poety?

I upływa czas, niestety...
Może rok, a może wiek...

Pada śnieg, pada śnieg.
Pada śnieg, białe drobiny...
Pieszy w płaszczu śnieżnych gwiazd,
Zaskoczone są rośliny,
I na skrzyżowaniu zjazd.