Notre Dame De Paris: Belle

Piękna
To jest słowo, można powiedzieć, stworzone dla niej
Kiedy tańczy i kiedy zmienia swoje ciało
Jak ptak, który rozpościera skrzydła, aby latać
Wtedy czuję otwierające się pod moimi stopami piekło

Skierowałem swe oczy na jej cygańską suknię
Po cóż mam się jeszcze modlić do Naszej Pani?
Ten kto rzuciłby pierwszy w nią kamień
Nie zasługuje, by być na ziemi.

O Lucyferze!
O pozwól mi tylko raz
Pogładzić palcami włosy Esmeraldy

Piękna
Czy to diabeł, który się w nią wcielił
Aby odwrócić mój wzrok od Boga wiecznego
Umieścił we mnie tę cielesną żądzę
Aby zabronić mi patrzeć w niebo

Ona nosi w sobie grzech pierworodny
Pożądanie czyni ze mnie zbrodniarza
Ta, którą brano za nic nie znaczącą dziewczynę z ulicy
Nagle zdaje się dźwigać krzyż ludzkości

O Pani Nasza!
O pozwól mi tylko raz
Otworzyć drzwi ogrodu Esmeraldy

Piękna
Pomimo jej wielkich czarnych oczu, które was oczarowują
Ta panna będzie jeszcze dziewicą
Choć ruchy jej sprawiają, że widzę góry i cuda
Pod spódnicą w kolorze tęczy

Moja Dulcyneo pozwól mi być niewiernym
Przed doprowadzeniem cię do ołtarza
Który człowiek może odwrócić od niej wzrok
Choćby miał za karę zmienić się w słup soli

O, kwiecie lilii!
Nie jestem człowiekiem wiary
Zerwę kwiat miłości Esmeraldy

Skierowałem swe oczy na jej cygańską suknię
Po cóż mam się jeszcze modlić do Naszej Pani?
Ten kto rzuciłby pierwszy w nią kamień
Nie zasługuje, by być na ziemi.

O Lucyferze!
O pozwól mi tylko raz
Przesunąć palcami po włosach Esmeraldy

Esmeraldy