O.S.T.R.: XX Sztych

Ludzie boją się, że będzie wojna
Poświęcenie, czego można oczekiwać więcej od nas
A dis z lewej, od dis z prawej
Jak jedziesz na północ
Spójrzmy prawdzie w oczy
O gorsze położenie trudno

Może dlatego nam przyszło nas leczyć trunkiem
To jak dostać wpierdol za szczery uśmiech
Niezorientowany leżysz wkrótce
Bo z natychmiastowym skutkiem ktoś ci urządził pobudkę

Żarcie drogie, mieszkanie drogi, alkohol tani
Po pijaku mogę rozbić głową grani
Mam inne problemy, efekt piramidy
Wyjście z nich to będzie fart, albo też wyraz siły

Ludzie boją się jutra, strach jest bronią oszustwa
I nie wiedza, co przypadkowe słowa nam pcha na usta
Naga prawda, jakby to ubrać
Naga prawda to ku, prawda prawdzie nierówna

Naga prawda, jakby to ubrać
Naga prawda to ku, prawda prawdzie nierówna
Naga prawda, jakby to ubrać
Naga prawda to ku, prawda prawdzie nierówna

"Część transmisji muzyki tanecznej. Jakiś gość pod gazem prawdopodobnie podszedł do dyrygenta, bliżej do mikrofonu i zażądał od orkiestry zagrania popularnego przeboju. Dyrygent na migi wskazał mu mikrofon, dając tym samym do zrozumienia, że audycja jest transmitowana przed radio i orkiestra musi się trzymać ustalonego programu. Na to gość zareagował całkiem nieoczekiwanie. Grubiańsko, choć dość popularną w Polskie propozycją skierowaną prawdopodobnie pod adresem dyrygenta i orkiestry. Wyobraźcie sobie Państwo moje przerażenie i zaskoczenie w studiu, gdy zamiast zapowiedzianego przed chwilą przeze mnie upojnego tanga, usłyszałem wysoce nieparlamentarne słowa, które jeszcze nigdy oczywiście na antenie jeszcze nie miały prawa obywatelstwa. Było to kompletne zaskoczenie. Natychmiast kazałem przerwać transmisję i zakończyłem przed czasem program stereotypową zapowiedzią: 'Na tym kończymy audycje i życzymy Państwu dobrej nocy'"