Pięć Dwa Dębiec: Przychodzi przed upadkiem

Niezbadane są jego wyroki, nigdy nie wiesz gdzie lądujeszchoć z premedytacją stawiasz swoje krokiZe szczytu zawsze spadasz niskoa im wyżej pniesz się w górę tym bardziej robi się śliskoUważajNa początku wyśniłeś sobie marzeniei stanęło przed tobą jak niezdobyta góra z szczytem w chmurachmilcząca, błyszcząca w błyskach słońcaprzysiągłeś, że będziesz się starał zdobyć ją do końcaI poświęciłeś życie, choć kosa losu podcinała skrzydłai walka ci już brzydła, wytrwałeśgdy inni upadali ty wciąż stałeśtargany bólem niosłeś własny krzyżi piąłeś się wciąż wzwyżSpójrz co się stało, co ci pozostało?Widzisz? już nie kochasz, tylko nienawidziszTak bardzo tego chciałeś, teraz masz, lecz przegrałeśDostałeś się na szczyt, zacząłeś już tworzyć mitnagle dawny człowiek znikł i pojawił się nowyzaślepiony swą wielkością, zniszczony popularnościąupojony niewiernością, z miłością tylko do siebieMiliony wykrzykują twoje imięlecz potknij się tylko zaraz uwielbienie zginieprzeminie, zostawiając pustkęsprzedałeś się za sławę - oszustkęWyrzekłeś się przyjaciół i rodzinymówiąc, że jesteś bez winyGłupcze nie wiesz co się stało?wkradła się w twe serce ukradkiempycha, co przychodzi przed upadkiem[x4]Strzeż się, gdy upadasz bierz się w garśćKiedy zatruwa cię swym jadem - walcz aby nie stać się gademStart i pobiegły szczury w wyścigu po lepsze życiedepczą się, gryzą się, walczą o miejsce przy korycieswój na swego, rój złego, bój się tego chorego egokolego bardziej niż Bogabój się kiedy w wyścigu powinie ci się noganiech nie opuszcza ciebie trwoga srogabo jeszcze długa droga pełna wroganiech szare futro będzie jak sędziowska togapazury, łapy zróbmy jak narzędzie katawydałeś wyrok na brata - wykonaj, pokonaj lub skonajPo szachu, po szachu brachu doprowadza się do matanie okazuj strachu brachu, bo skończysz w piachu jak szmataSkrupuły zamień na muskuły by prułyzatruj język aby słowa pluły i trułyniech spojrzenie w oczy mroczyjak spacer w bezksiężycowej nocybez obaw spraw, aby kłamałyusypiały czujność, wzbudzały ufnośćnadszedł czas, byś serce zmienił w głazraz na zawsze uczuciom pasSumienie to wstyd, to spryt, zapewnia bytI teraz ty, bardziej zły niż ci najbardziej źlijak pchły zduszasz ich, tniesz, rwiesz, nóż, krewdobiegłeś, wygrałeś, dostrzegłeś co dostałeśi śmiałeś się, stałeś tak sam, pomyślałeś co maszAle komu to dasz? z kim się podzielisz?Komu się pochwalisz? zniknęliA w ich miejsce pojawiła się refleksjaco przychodzi, kiedy kończy się lekcja[x4]Strzeż się, gdy upadasz bierz się w garśćKiedy zatruwa cię swym jadem - walcz aby nie stać się gadem