Pokahontaz/Fokus: Niflheim

To nie konflikt zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam tam niespokojny stan, jakby spadały bomby. Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny. Wokół powietrzne trąby. Niflheim. (x2)

To jest proste, ale nie jest łatwe, wiem, jakim ostrzem tniemy między dobrem, złem. Jakim kosztem chcemy mieć spokojny sen rollercoaster, ciśnienie atmosfer. Walczymy o postęp, niebo nocne, wzrok na cel, fale mocne, krok w mrok, w ręce ster obok suną lotniskowce wyższych sfer my jak owce, do tego wodowstręt. To jest oczywiste – bo nikt nie chce żyć jak strzęp. I nie wszystkie myśli masz z połyskiem, man. Sercu bliskie stają się dziesiątki scen, kiedy mgliste ponad rzeczywiste. Robię sobie listę, chcę, by tak wyglądał dzień. Dam radę, mówię. Potrzebuję zrobić czystkę, tlen, a jadę niczym w weekend z piskiem, dzień bez wen, mam wadę nieodporny system i iskrę

To nie konflikt zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam tam niespokojny stan, jakby spadały bomby. Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny. Wokół powietrzne trąby. Niflheim. (x2)

To jest łatwe, ale nie jest proste, kto jest zawodowcem liczy forsę, patrzę w portfel, dno poszły konie po betonie na manowce, (o!) robię to, co mi się chcę, a nie to, co chcę, wio! Widzę postęp, przynajmniej nie poszło szkło, nie będę sportowcem póki co, mam w dupie to, jestem lirycznym zamachowcem, suki, po, po, po! Pod lodowcem żyję, piszę, owszem, może jestem głupi, ale robię to dla sztuki, sto na sto, i jeszcze o mnie usłyszycie, tylko zmienię tło, muszę się skupić, w końcu jestem Fo, a co jak co, wiem, co to jest flow, więc pieprzę to. Zatykam luki, zamykam łuki, pędzę jak Suzuki i będę tu dopóki, aż zdobędę te nauki. Nowa wiedza – starodruki, walka z drugim mną. Czuję wiosnę, na ostatniej półprostej

To nie konflikt zbrojny, w głowie kłębią się demony wojny. Mam tam niespokojny stan, jakby spadały bomby. Jestem sam, przytomny, skłonny być rozsądny. Wokół powietrzne trąby. Niflheim. (x2)