Skor: Deszcze i Wichry

powiedz mi w co wierzysz, co jest twoim szczęściem
ile jeszcze przeżyć, zanim ci pęknie serce
ten świat to dziwne miejsce
klepsydr peka w dłoniach
zegary maja tarcze, nie zdołasz ich pokonać
a co zostanie po nas, pamiętnik na śmietnisku
czy ten do kogo wołasz, na pewno słyszy krzyk twój?
na projektorze zmysłów wyświetlasz film z podróży
w oczekiwaniu kropel, w poszukiwaniu burzy
tu wiara mury zburzy, te ściany między nami
pocałuj kolce róży, zdoła piękna nie ma granic
zadało nam to rany, zostaną po nich blizny
rosną w nas takie kwiaty, których nie zerwiesz nigdy
wieja dziwne wichry, żyją w nas huragany
spadają krople myśli na papier, wam przegrany
i zostaniemy sami w pobliżu czarnych chmur
w duszy skrywając plany, w oczach ból

od lat w nas pada deszcz, deszcz
w nim ja, ja i ty też, też
od lat w nas wieje wiatr, wiatr
w nim ty, ty, potem ja, ja
/3x

zobacz jak czas w nas pęka, rozrywa magię wrzecion
tkamy krainę wnętrza, ranimy palce ślepo
wiesz skąd powraca echo?
z otchłani czarnych wiosen
Sztachnęła asie codzienność osianym papierosem
żyjemy w skali ocen i lecisz liczysz gwiazdy
każdy oddaje procent od swoich cichych pragnień
gdy pierwsza kropla spadnie, znowu ukryje miłość
za czwartym abecadłem i szóstą pięciolinią
emocje wciąż w nas żyją, spadają ścianą z kropek
potem melodią kropel, stukotem dawnych potęg
w pętli tam i z powrotem, moknę na scenie istnień
musze odegrać rolę zanim publika zniknie
zostaną tylko linie, a w nich me deszcze, wichry
panta rhei – wszystko płynie, poezja klucza szyfry
i zganione myśli leża na dróg przecięciach
i tylko błysk jak obietnica szczęścia

od lat w nas pada deszcz, deszcz
w nim ja, ja i ty też, też
od lat w nas wieje wiatr, wiatr
w nim ty, ty, potem