Druga Strona Lustra: Zwolnij

Bez wątpienia wszystko się zmienia, to bez znaczenia
Świat nieuchronnie dąży do unicestwienia
Życie to wyścig, dzika gonitwa myśli
Znika pod formularzami ludzka psychika
Ej, zaczekaj! Ej, nie uciekaj!
Bo za niedługo braknie miejsca na człowieka
Nowa epoka walk i chronicznych stresów,
Ciemnych interesów, maili, sms-ów
Życie w pośpiechu, życie na wdechu płynie
Człowieku, weź zastanów się przez chwilę
Ile można stracić, czego nie da się zobaczyć w biegu
Każda łódź czasami cumuje przy brzegu
Ja lewituję między czasem a przestrzenią
Sopranem a basem, niebem a ziemią
To mój Eden, wyłapuję elementy, momenty
Proste drogi, szalone zakręty
Moda, TopTrendy, trzymam się z boku
Nie mam kompleksów chłopca z szarych bloków
Życie uroków daje wiele dla ludzkości,
Zwalniam, nakaz ograniczenia prędkości.
ref. Choćby mędrców stu, aż do utraty tchu
Pragnęło biec za kruchym szczęściem
Zatrzymaj się i chwytaj dzień, man
Nim dotrzesz do kresu bram / x2
Ja pośród wszystkich jak obserwator
Wyłapuję wzrokiem chwile tak jak fotoamator
Widzę jak ludzie wokół mnie wciąż za czymś gonią
Trwonią ten moment ciszy, dla nich cisza jest agonią
Za czym i po co ta ciągła gonitwa?
By wyrwać coś, po co ta wielka bitwa?
Po co ten wyścig, jaka nagroda?
Że każdy gna na oślep nie patrząc jaka przeszkoda
A szkoda, bo na chwilę warto się zatrzymać
Metoda ta jest dobra żeby nie przeginać
Z tym całym zgiełkiem, który nas otacza
Jest taki moment zapomnienia i coś on oznacza
Że trzeba chcieć, trzeba mieć jakieś proste cele
Wartości, które potrafią zmienić wiele
Pozostać marzycielem wyrwanym z tłumu
Choć mówią, że jesteś niespełna rozumu
Nie trzeba biegać za tym co jest dziś na topie
Ja już się zatrzymałem, nie wpadam w utopię
Więc radzę ci człowieku, zwolnij ten bieg zdarzeń
Bo prędkość, którą jedziesz pozbawi cię marzeń
ref. Choćby mędrców stu, aż do utraty tchu
Pragnęło biec za kruchym szczęściem
Zatrzymaj się i chwytaj dzień, man
Nim dotrzesz do kresu bram / x2