Fenomen: Prawda

Niezależnie od sytuacji zawsze broń swoich racjiTo dla twojej informacji, reszta jest owiana tajemnicąJedni będą krytykować, inni się zachwycąJedni będą cir szanować, drudzy znienawidząAle mam swoich ludzi, oni tak samo świat widzą (proste)Chłopaki z Czumy dla was słowa życzliweRazem uczymy się tego co prawdziwe i fałszywePróbujemy osiągnąć to co się wydaje niemożliweMoże ty mi powiesz jak przetrwać w tym państwieGdzie codzienność oparta jest na przekrętach i kłamstwieŻe w życiowym spektaklu pieniądz gra główną roleKto szasta flotą, ma władze i kontroleSpróbuj zrozymieć, zaznaczam specjalnieŁatwiej dym rozpętać niż go skończyć triumfalniePomyśl racjonalnie, bo nie ma co udawaćJakoś w tym życiu trzeba sobie rade dawaćKolejne kroki stawiać rozsądnie i rozważnieNie myśl przesądnie, tylko traktuj to poważnieWierz zawsze w siebie i zachowaj ideałyPamiętaj o szerych słowach, które zawsze bolałyTo droga do celu, a nie droga do chwałyNa zawsze taki sam, czerwony i białyDlatego zastanów się dobrze zanik kogoś tu wykpiszBo jestem ciągle z chłopakami, dlatego ve victisRef.:Prawda boli, ale trzeba ją powiedziećZ chłopaczynami na miejscu już nie moge wysiedziećWiedzieć rzeczy oczywiste wcale nie jest łatwoWyjdź na ulice i sprawdź to x2Sprzedawcy bestsellerowych opowieści tanichGłupoty gadają, ludzie łykają nie patrz na nichBo życiowej prawdy przekaz niesie ten, który ją znaPrzecież takich niema, to wszystko lipa i ściemaWtedy zaczyna się schematZdajesz sobie sprawę, że to ty przegrałeśWtedy siadasz na ławe i tak na dobrą spraweWiesz, że tylko sobie możesz ufaćLecz to jest nie prawda, kolejna skruchaW niebezpiecznych ruchach ufać trzeba nie do końca nigdyNie wygra ten, kto jest nie ufny lub naiwnyW życiu trzeba być sprytnym, żeby sobie jakoś radzićI jak wielki szu, o tyle grać, by nie przesadzićCiągłe przekręty, kłamstwa i brednieNie rażą cię, to są sytuacje powszednieŻycie biegnie z pokorową twarzą zawszeKto mądrzejszy ten ślady za sobą zatrzeTo się dzieje tutaj, w szarych blokach, nie w teatrzeZawsze tak na to patrze, widze wszystko co się dziejeŻeby było lepiej chce i co z tego mieć nadziejeTylko moge, żeby w życiu odpowiednią wybrać drogeKtoś pomoże, cisza przeraża mnieSzanuje tych, co jak trzeba zawsze za mną wstawią sięByć charakternym, to sie wie, to sie wieTo sie wieRef.O wilku mowa, a on na ciebie się czai (ta)Nie wierzysz, spytaj Ziaji, on życie znaTak jak ja, Yelonki i Szopena załogaTo nie pierwsza noga podłożona pod mój krokDla ciebie to szok, a dla mnie prawdaProblemy związane jak kokardaUderzają we mnie wszystkie naraz jak petardaPotrzebna mocna garda i uniki konkretWtedy jest możliwość, że do celu dotreBo niby każdy mówi prawde, ale patrząc im w oczyNie rozpoznasz fałszywki, to on cie zaskoczyNagle granice przekroczy i masz chuj do powiedzeniaA życie się toczy, więc uważaj kogo na rozmowe zabieraszPatrz dokładnie w kim przyjaciół wybieraszSpójrz na kim się opierasz, z kim trzymaszCzy pomoże ci, kiedy zadymaCzy w remach tylko możesz mieć do niego zaufanieI nie upadnie (nie upadnie), bo kto upadnie ten nie wstanieSam napewno nie, są potrzebmi ludzie zaufaniTo jest ważniejsze od ciuchów Karla KaniCi co nie ufają nikomu (to co) są przegraniCi co ufają jak naiwniacy - przekręcaniOczywista sprawa, to uliczne prawaW mieście Warszawa nie jeden chuj strzela z uchaAle nad takimi krąży uliczna kostuchaKto słucha ten wyciągnąć wnioski potrafiNie ma zaufania tak jak w mafiiKażdy każdemu na ręce się patrzyJeszcze jest taka ekipa (kto?) co rozleci się raz dwa trzyNie ma co gadać komuś trzeba ufaćBo inaczej w stolicy miejsca nie ma co szukaćDla siebie w stolicy przecież nie jest jak w niebieCodzień nowe problemy przy codziennym chlebieA kto się złamał wydał wyrok na siebieWydał wyrok na siebie, wydał wyrok na siebieRef.