Jacek Kaczmarski: Przyjaciele - Tekst piosenki

Żyło raz przyjaciół dwóch, jeden mieli smak i słuchI na świat patrzyli takim samym wzrokiem.A na świecie wojna trwała, wojna ludzi rozdzielała,Oni cało szli przed siebie równym krokiem.Razem naciskali spust, razem brali chleb do ust,I do domów list pisali w jednej chwili...Walczyć wspólnie było raźniej, gdy wokoło krwawe łaźnie,A po łaźniach raźniej, kiedy razem pili!W tym ich mały dramat tkwił - Jeden pił i drugi pił,Lali w gardła co popadło, równocześnie.Lecz choć razem zakąszali, w jednej chwili przechylaliJeden później się upijał, drugi wcześniej...Któryś z nich zobaczył raz słup, na który zaraz wlazł.Milczą dzieje, czy był trzeźwy,czy pijany...Wtem krzyk straszny przyjaciela - Złaź, zobaczą i zestrzelą Cię -i po co? Na dół złaź! Na Boskie rany!Czemu zaraz mam być, trup? To jest bardzo dobry słup,Żeby móc poszerzyć sobie horyzonty...Patrzę w górę i na boki i nie kiepskie mam widoki,A poza tym sięgam wzrokiem ponad fronty!Ale ja o ciebie drżę! Złaź tu do mnie, błagam cię!Krzyczy druh i odbezpiecza broń w rozpaczy.Dla twojego dobra przecież towarzyszę ci po świecie,Dla mnie przyjaźń zawsze przyjaźń będzie znaczyćPalca spust posłuchał i... spod chmur ciężkich w barwie krwi...Spadł jak worek ten, co szukał śladu gwiazd.Nikt się nigdy nie dowiedział, co zobaczył gdy tam siedział...Słup jak słup - a przyjaciela ma się raz!